Het bestuderen van neurobiologische heterogeniteit in ontwikkelingsstoornissen is mogelijk nuttig voor (nieuwe) behandeling
Het bestuderen van de neurobiologie bij ontwikkelingsstoornissen zoals autismespectrumstoornis (ASS) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) lijkt nuttig voor het voorspellen en meten van behandeling. Ontwikkelingsstoornissen kunnen extreem belemmerend zijn en worden de laatste jaren steeds vaker gediagnosticeerd. Classificatie en diagnostisering van een ontwikkelingsstoornis wordt nu gedaan op basis van gedragsobservatie, wat te weinig gekoppeld is aan onderliggende biologische mechanismen. In dit proefschrift hebben we verschillende maten van hersenfunctie geanalyseerd om de fysiologische heterogeniteit (interindividuele variabiliteit) van ontwikkelingsstoornissen te ontleden en om de relatie met behandel effectiviteit te onderzoeken. We vinden dat kinderen met ASS op groepsniveau een andere auditieve informatieverwerking hebben, van een vroeg en onbewust niveau tot latere en bewuste niveaus van verwerking. Kinderen met ASS en comorbide epilepsie laten een versterkte automatische discriminatie van geluiden in de omgeving zien. Dit werd niet gevonden bij de hele ASS groep, en ook niet in gedrag. Kinderen met ADHD laten interindividuele verschillen in methylfenidaat respons zien, waar verbetering in reactief stoppen mogelijk geassocieerd is met klinische (gedrags-) respons. Tot slot vinden we dat bumetanide gedragsproblemen bij een jonge vrouw met tubereuze sclerose complex verbetert, en mogelijk ook enkele EEG correlaten. De verschillende studies in dit proefschrift suggereren dat het onderzoeken van neurale variabiliteit bij ontwikkelingsstoornissen inderdaad nuttig kan zijn voor zowel het verkrijgen van pathofysiologisch inzicht als het voorspellen van behandeleffecten en suggereren van mogelijke ingangen voor behandeling. De resultaten in dit proefschrift laten ook zien dat er meer behoefte is aan complexe, integratieve en multidimensionale benaderingen.