Mieke Bus

8 121 In Hoofstuk 4 voerden wij een in-vivo pilotstudie uit om de haalbaarheid van OCT als diagnosticum voor urotheelcarcinoom in de hoge urinewegen vast te stellen. Acht opeen- volgende patiënten ondergingen een URS, omdat er bij hen een sterke verdenking op urotheelcarcinoom in de hoge urinewegen was of omdat zij onder controle waren na een eerder niersparend behandeld urotheelcarcinoom van de hoge urinewegen. OCT metingen werden peroperatief verricht van het pyelum en ureter. Alle patiënten ondergingen uitein- delijk een radicale nefroureterectomie. OCT stadiering werd gedaan door alle OCT beelden waarop een tumor zichtbaar was te inspecteren. OCT gradering werd gedaan door de OCT signaalverzwakking te kwantificeren. Bij zeven patiënten kwam tumorstadiering middels OCT overeen met de histologie. Bij de achtste patiënt was de tumor dikker dan 2mm waar- door deze de OCT afbeeldingsdiepte oversteeg. Daardoor werd deze patiënt als inconclusief beoordeeld voor wat betreft tumorstadiering. Voor gradering was de mediane µ oct voor graad 2 tumoren 1.97 mm -1 en 3.52 mm -1 in graad 3 tumoren (p-waarde <0.001). Gezond urotheel was te dun om betrouwbaar de µ oct te bepalen. Aan de hand van deze studieresultaten werd een grotere studie opgezet om de accuratesse van tumorstadiering en tumorgradering van OCT te bevestigen. In Hoofdstuk 5 onderzochten wij OCT in urotheelcarcinoom van de hoge urinewegen in een grotere studiepopulatie. In deze studie ondergingen in totaal 26 patiënten URS inclusief biopten en OCT. Alle patiënten ondergingen vervolgens een radicale nefroureterectomy. De capaciteit van OCT om onderscheid te maken tussen laag- en hooggradig urotheelcarcinoom in de hoge urinewegen werd bepaald. Tevens berekenden we de sensitiviteit, specificiteit, negatieve voorspellende waarde en positief voorspellende waarden van het stageren en graderen van urotheelcarcinoom middels OCT. In 83% kwam tumorstadiering overeen met histopathologie. Sensitiviteit en specificiteit ana- lyse voor niet-invasieve tumoren en invasieve tumoren was respectievelijk 100% en 92%. Tumor grootte >2mm en ontsteking waren risico factoren voor vals positieven. Voor gra- dering van laag- en hooggradige tumoren was de mediane μ oct respectievelijk 2.1 mm -1 en 3.0 mm -1 (p-waarde <0.01). ROC-analyse toonde een sensitiviteit van 87% en specificiteit van 90% bij een afkapwaarde van μ oct 2.4 mm -1 . Deze studie bevestigde het vermogen van OCT om tumoren in de hoge urinewegen te visualiseren, te graderen en te stageren. Hoewel de twee bovenstaande tumoren hoog resolutie dwarsdoorsnede OCT beelden van de ureter laten zien, is de afbeeldingsdiepte gelimiteerd tot 1-2mm. Tumordikte die deze afbeeldingsdiepte overstijgt resulteerde bij de bovenstaande studies in een vals positieve tumorinvasie. Om deze belangrijke beperking van OCT te overwinnen zou het combineren van OCT met een beeldvormende techniek met een hogere afbeeldingsdiepte een oploss- ing kunnen bieden. Daarom combineerden we OCT met Endoluminal Ultrasound (ELUS) in