Els van Meijel

137 Samenvatting | Chapter 9 daarmee samenhangen is nog weinig bekend. Potentieel belangrijke factoren voor de lange termijn zijn bijvoorbeeld blijvende lichamelijke beperkingen en de keuze met betrekking tot psychotraumabehandeling. De behandelingen die nationaal en internationaal worden aanbevolen zijn Trauma-Gerichte Cognitieve Gedrags Therapie (TF-CBT) of Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR). In Nederland is de zorg vanwege de lichamelijke gevolgen van ongelukken vanzelfsprekend en ingebed in het beleid van de ziekenhuizen en de vergoedingenstructuur van de zorgverzekeringen. Voor de psychische gevolgen ligt dat anders. Ondanks de beschikbaarheid van effectieve behandelingen krijgen veel kinderen en ouders die niet. Een van de redenen is dat vermijding een veel voorkomend symptoom van PTSD is. Ondanks klachten zoekt men geen behandeling. Een andere belangrijke reden is dat veel medische professionals de symptomen niet herkennen en daarom geen actie ondernemen. Of kinderen en ouders hulp krijgen is zo afhankelijk van omstandigheden. Bij grote ongelukken en rampen met veel slachtoffers is er snel psychische ondersteuning. Slachtoffers worden geïnformeerd over normale psychologische reacties en hoe daarmee om te gaan en er wordt korte en lange termijn screening en psychische nazorg geboden. Hoe anders is dit bij individuele ongelukken, terwijl het wel elk jaar opnieuw een ramp is als alle individuele slachtoffers bij elkaar opgeteld worden. De belangrijkste aanbeveling in richtlijnen is ‘watchful waiting’. Dit houdt ook in risicoscreening en het volgen van degenen die risico lopen op PTSD. Risicoscreening kan met instrumenten zoals de Screening Tool for Early Predictors of PTSD (STEPP). De STEPP is in de VS ontwikkeld en daar effectief gebleken in het herkennen van kinderen en ouders met risico op PTSD. Als dit instrument in Nederland bruikbaar zou blijken, dan kan dit bijdragen aan systematische psychische zorg voor kinderen en ouders na een ongeluk. De doelen van dit proefschrift waren (1) het evalueren van de bruikbaarheid van de STEPP in Nederland, en (2) het onderzoeken van korte en lange termijn posttraumatische stress bij kinderen en hun ouders na letsel bij het kind door een ongeval. Hierin zijn factoren inbegrepen die mogelijk samenhangen met PTSD zoals acute pijn, blijvende lichamelijke beperkingen en keuze met betrekking tot psychotraumabehandeling. De nadruk in dit proefschrift ligt op kinderen van 8 tot 18