233 Dankwoord En dan mijn zussen. Lieve Sophie en Juul, ik kan me bijna niet voorstellen dat er mensen zijn met een hechtere (of leukere) zussen drie-eenheid dan wij. Of we elkaar nou soms veel zien en soms wat minder, onze driehoek staat altijd sterk. Ondanks dat de middelste het natuurlijk ten alle tijden het aller-zwaarst heeft prijs ik mezelf niet normaal gelukkig met zo’n geweldige, talentvolle, gekke, lieve grootzus en kleinzus aan mijn zijde. Sisterlove voor altijd. Twee heel belangrijke mensen die ik wil bedanken zijn mijn ouders. Lieve pap en mam, zonder jullie was ik hier letterlijk niet geweest maar dat is natuurlijk niet de reden. Jullie zijn er altijd voor mij, van een afstand of van dichtbij. Jullie genetische en opvoedingsmanipulatie hebben mij gevormd tot wie ik vandaag ben, en ik ben daar (denk ik?) heel dankbaar voor. Van makkelijke baby tot (wanneer is het fout gegaan?) soms pittige dochter; bij jullie kon en kan ik altijd mezelf zijn. Jullie adviseren en steunen me altijd waar nodig, maar hebben me ook altijd vrij gelaten om de wereld voor mezelf uit te puzzelen. Ik ben heel erg blij dat jullie mijn ouders zijn. En dan ten slotte mijn tribe, Jimmy en Kees, maar natuurlijk ook Louie, mijn eerstgeborene. Neem een puppy terwijl je net een nieuwe baan begonnen bent, echt super aan te raden. Lieve Lou, soms maak jeme gek, maar vooral geniet ik elke keer weer van jouw enthousiasme me te zien als ik vijf minuten weg ben geweest. En thuiswerken is vele malen gezelliger samen met jou. Mijn cappuccino is jouw cappuccino voor altijd. Lieve Jimmy. Ik deel al heel wat jaren mijn leven met jou, en zo heb jij ook vanaf dag 1 naast mij gestaan tijdens mijn PhD avontuur. Dank voor het aanhoren van mijn eindeloze geblaat over van alles en nog wat, het oprecht proberen actief te luisteren naar mijn nieuwe ideeën voor het aanpassen van die ene zin in die ene paragraaf, al jouw coaching tijdens onze boswandelingen, je knuffels als het soms even tegenzit, en de vele (!) koffies en wijntjes die je voor me hebt ingeschonken tijdens het schrijven van de hoofdstukken in dit proefschrift. Ik ben zo blij en dankbaar dat ik mijn leven met jou deel, en dat ik daarnaast een tweede drie-eenheid heb gekregen samen met jou en onze Kees. Allerliefste Kees. Ik hoop dat ik jou in jouw leven ooit net zo trots kan maken als dat ik elke dag op jou ben. Ik weet niet waar ik zo’n grappig, gezellig, lief, vrolijk, gek kind aan te danken heb, maar ik ben elke dag zó dankbaar dat jij in mijn leven bent gekomen. Moeder worden heeft mij niet eens zozeer veranderd, maar wel verbeterd. Jij brengt de dingen in perspectief en verrijkt al mijn dagen met jouw aanwezigheid. Lieve Kees, dit proefschrift draag ik op aan jou.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw