Ben van der Hilst

235 7 Theorie Teamgericht organiseren 3. Horizontale afstemming in plaats van verticale coördinatie tussen eenheden, dus weinig managementlagen. Horizontale afstemming vindt uiteraard binnen de taakteams plaats, maar ook tussen de teams. Die afstemming gaat zonder tussenkomst van hiërarchisch bovengeschikte managementlagen. De taakteams moeten zodanig ontworpen worden dat de afstemmingsbehoefte binnen de teams (veel) groter is dan die tussen de teams (Lekkerkerk, 2019). 4. De besturingsstructuur moet nauw aansluiten bij de productiestructuur en deze ondersteunen, in plaats van beheersen en controleren. Door een goed ontwerp van de productiestructuur met weinig arbeidsdeling is een minder complexe besturingsstructuur nodig. Net als bij de productiestructuur geldt dat verkokering van de besturingsstructuur tegengegaan moet worden ten behoeve van de kwaliteit van de besturing. Opeenvolgende besturingslagen moeten gelegitimeerd worden vanuit een opeenvolgende reikwijdte van (strategische) beslissingen en niet vanuit het logistiek mogelijk maken van een bevelsstructuur. Die reikwijdte wordt bijvoorbeeld gemeten in het aantal jaren waarover een beslissing gaat (Kuipers et al, 2010). 5. Leiderschap richt zich op visievorming, missie- en strategiebepaling en het inrichten van de organisatie. En is daarnaast dienstverlenend aan de teams in de productiestructuur. 6. Ondersteunende systemen en diensten staan dichtbij en ten dienste van het primaire proces en de zeggenschap daarover moet zoveel mogelijk binnen de taakteams belegd zijn. De sociotechnische benadering wil de arbeidsdeling terugbrengen tot het hoognodi- ge en vergroot de regelmogelijkheden dicht bij het productieproces. Doordat bij ver doorgevoerde arbeidsdeling de coördinatie- en regelmogelijkheden op enige afstand van het productieproces gesitueerd zijn, kunnen verstoringen bij de productie pas ver- traagd en niet effectief opgelost worden (van Amelsvoort, 1989): “De zwakke plekken van de besturing van processen in dergelijke klassie- ke besturingsstructuren komen met name tot uiting in situaties waarin de omgeving onvoorspelbaarder en onstabieler wordt. In dynamische situa- ties heeft een dergelijk besturingsstructuur het probleem dat korte termijn problemen aan de voet van de organisatie door gebrek aan regelmoge- lijkheden niet opgelost kunnen worden en doorgeseind moeten worden naar de top van de organisatie, die veelal de grootste moeite heeft een effectieve oplossing te bedenken” (p. 263).