Koos Boeve

217 Dankwoord DANKWOORD Het begon allemaal officieel op 1 september 2014. Dat was de datum dat mijn contract inging voor het promotietraject op de afdeling MKA-chirurgie en de afdeling Pathologie & Medische Biologie van het UMCG. Wat volgde waren vijf enerverende jaren waarin ik vrijwel altijd met veel plezier aan dit project heb gewerkt, mooie congressen heb bezocht en inspirerende mensen heb ontmoet. Velen hebben bijgedragen aan deze mooie periode uit mijn carrière. Hieronder wil ik een aantal van hen bedanken, maar mijn dank aan degenen die niet genoemd worden is niet minder groot. Tijdens het dagelijkse reilen en zeilen had ik een viertal begeleiders . Zij hebben mij met veel geduld en enthousiasme bijgestaan tijdens dit promotieonderzoek. Geachte prof. dr. J.L.N. Roodenburg, eerste promotor, uw enthousiasme voor het vak van MKA-chirurg, hoofd-hals oncoloog en wetenschapper zijn de katalysator van dit project geweest. Het was uw idee, in het voorjaar van 2014, om eens met Ed te gaan praten en daarmee is het balletje gaan rollen. Uw ervaring en kennis van de hoofd-hals oncologie en uw netwerk hebben veel bijgedragen aan dit onderzoek. Naast uw interesse voor het onderzoek, was u misschien nog wel meer geïnteresseerd in mijn persoonlijke omstandigheden. Regelmatig kreeg ik vragen zoals: Hoe gaat het met de studie? Gaat het thuis goed? Dat heb ik erg gewaardeerd. Daarnaast zorgde onze gezamenlijke interesse voor het mountainbiken ervoor dat wij altijd wel iets hadden te bespreken. Bedankt voor de kansen die u mij heeft gegeven! Geachte prof. dr. E.M.D. Schuuring, tweede promotor, beste Ed, ik kan mij ons eerste gesprek nog goed herinneren. Waar ik dacht dat het een kort kennismakingsgesprek zou worden, hebben wij uiteindelijk uitgebreid gesproken over onze visie op promoveren. Ik was op zoek naar translationeel onderzoek en wilde graag een goede onderzoeker worden. Wat dat betreft had ik het niet veel beter kunnen treffen dan in jouw groep. Hoewel dit proefschrift uiteindelijk minder moleculair is geworden dan in eerste instantie was bedacht, ben jij bij alle afzonderlijke projecten steeds weer stimulerend en kritisch geweest om het onderzoek naar een hoger plan te tillen. Jij gaf tijdens deze jaren veel vrijheid in het indelen en organiseren van het onderzoek, maar wanneer nodig stond je deur altijd open. Bij voorkeur na 17 uur, want dan had jij vaak wat meer tijd. Dat resulteerde regelmatig in langere gesprekken. Deze gesprekken begonnen inhoudelijk over het onderzoek, maar gaandeweg kwamen wij meestal over van alles en nog wat te spreken. Ed, bedankt voor deze mooie tijd in jouw groep!