Marlot Kuiper

323 kunnen ondermijnen. Wanneer teams door frequente interacties vertrouwen op ‘hoe zij werken’, kan dit ten koste gaan van het systematisch checken van veiligheidsitems. In hoofdstuk 6 ligt de focus op de verbindingen tussen routines. Deze blijken niet zondermeer tot stand te komen. Hoewel de checklijst is geïntroduceerd om een belangrijke ‘hub’ te vormen waarin verschillende professionele routines bijeenkomen, is het in de dynamische, complexe context van operatief werk moeilijk om deze verbindingen tot stand te brengen. In de praktijk leidt de combinatie van verwachtingen voortkomend uit de checklijst én verwachtingen uit een veelheid van andere professionele routines tot welhaast ‘onmogelijke situaties’ voor professionals. Dit hoofdstuk onderscheidt ‘standaard problemen’ en ‘onverwachte situaties’ die leiden tot routine conflicten. Professionals moeten continue prioriteiten stellen, noodgevallen ‘construeren’ en onderhandelen over verantwoordelijkheden. In dit hoofdstuk komen drie strategieën naar voren die professionals gebruiken in een poging om aan al die verwachtingen te voldoen. Een eerste strategie is ‘eraan werken’ , die zich het best laat omschrijven als ‘alles eraan doen om het onverenigbare te verenigen’. Deze strategie blijkt stressvol en leidt vaak tot ongenoegen. Een tweede strategie is ‘eromheen werken’ , waarin professionals om de formele regels van de checklist heen werken omdat dit hen de meeste gunstige en veilige optie lijkt. Het delegeren van taken kan hier onderdeel van zijn. De derde strategie betreft ‘er niet mee werken’ , wat kan terugslaan op zowel de checklijst of een andere professionele routine. Professionals prioriteren dan duidelijk een routine ten koste van de ander. De conclusie van dit hoofdstuk is dat professionals voornamelijk pragmatisch omgaan met, ‘copen’ , met alles wat er op hen afkomt. Het belang van de patiënt blijkt doorslaggevend voor het maken van een afweging. In hoofdstuk 7 staat de verbinding tussen de routine en artefacten centraal. Dit hoofdstuk laat zien dat er gebruik wordt gemaakt van arrangementen, waarin verschillende artefacten met verschillende gebruiksmogelijkheden worden ingezet om de checklijstroutine te modelleren. Het artefact is de vertaling van het ostensieve aspect van ‘de organisatie’. In een poging om werkprocessen te optimaliseren worden nieuwe artefacten geïntroduceerd, of artefacten verder aangepast. Deze strategieën worden gevoed door een verantwoordingsdruk, waarbij de artefacten vooral inzetten op meetbaarheid en verantwoordelijkheden.