Marlot Kuiper

325 logica, niet zo maar volgt na de implementatie van een nieuwe professionele standaard om fouten te verminderen en dienstverlening te verbeteren. Het realiseren van hybriditeit is een continue, actief en contextafhankelijk proces. In dagelijks taalgebruik heeft men het al snel over ‘dat werk is routine’, verwijzend naar gedachteloos en simpel werk. Dit proefschrift concludeert het tegenovergestelde door te stellen, ‘zo’n routine, dat is hard werken!’ Implicaties Dit onderzoek heeft implicaties voor theorie en praktijk. Een uitgebreide bespreking van de implicaties, waar ook methodologische implicaties aan bod komen, is terug te vinden in hoofdstuk 8 . Allereerst draagt dit onderzoek bij aan actuele debatten over de herijking of ‘reconfiguratie’ van professionaliteit. Dit proefschrift heeft laten zien dat professionals vooral ‘pragmatic operators’ zijn, veel meer dan hulpeloze slachtoffers of strategische operatoren. Professionals zijn voornamelijk bezig met het pragmatisch omgaan met veeleisende en tegengestelde verwachtingen, die zich manifesteren in hun dagdagelijkse werk. Bij de beslissingen ‘in het moment’, is het belang van de patiënt het voornaamste uitgangspunt. Hiermee toont dit proefschrift een bescheiden beeld van de ‘organiserende professional’. Hoewel professionals zich zeker bewust zijn van organisatieprocessen en de context waarbinnen zij functioneren, zijn zij op de werkvloer nog voornamelijk bezig met het behandelen van ‘hun patiënt’. Een overstijgende organiserende capaciteit is voorbehouden aan een aantal voorlopers. Ten tweede draagt dit proefschrift bij aan routinetheorie . Door de toevoeging van verbindingen, levert dit proefschrift nieuwe inzichten over routine dynamieken, interacties en artefacten. Door deze studie uitgevoerd in een professioneel domein, worden de sociale mechanismen zichtbaar die bepalend zijn in de dynamiek tussen ostensieve aspecten en gedragingen. Hiermee laat dit proefschrift zien hoe diversiteit op de ostensieve dimensie zich vertaalt in collectief gedrag. Waar studies over de verbindingen tussen routines zich veelal richten op conflicterende doelen, laat dit proefschrift vooral conflicten zien in de organisatie van werkstromen. Tot slot illustreert dit proefschrift artefacten als politieke instrumenten, die op hun beurt de sociale verbindingen kunnen veranderen. Dat alles gebeurt in ‘real-life’ contexten. Hoewel dit proefschrift slechts bescheiden gebruik maakt van implementatietheorie, biedt het een pleidooi voor contextgevoeligheid in implementatiestudies. Waar in de