Ietje Perfors

198 Appendices Nederlandse Samenvatting In de oncologische zorg vinden veranderingen plaats. Door de vergrijzing van de maatschappij en de hogere incidentie van kanker onder ouderen, stijgt het aantal patiënten dat met kanker gediagnosticeerd wordt. Daarnaast zorgt eerdere opsporing en betere behandeling ervoor dat deze mensen langer leven ten opzichte van voorheen. De behandeling en begeleiding van de korte - en lange termijn effecten zijn in deze nieuwe patiënten, die met kanker als ‘chronische ziekte’ moeten leven, extra uitdagend vanwege de hoge prevalentie van comorbiditeiten. Hiernaast is het aantal behandel mogelijkheden de laatste jaren toegenomen en complexer geworden, waardoor een gepersonaliseerde benaderingmogelijk en nodig is. Doel hierbij is om zowel patiënt- en tumor karakteristieken als persoonlijke voorkeuren en wensen mee te nemen in het behandel plan. Gedeelde besluitvorming, oftewel ‘shared decision making’ (SDM), lijkt de aangewezen manier om de kanker specifieke voorkeuren voor behandeling optimaal in balans te brengen met de persoonlijke prioriteiten en voorkeuren van de patiënt. Hiermee is SDM de manier om tot meer gepersonaliseerde keuzes voor therapie te komen. In zorg systemen waar de huisarts een poortwachtersrol heeft, zoals in Nederland, heeft een huisarts vaak een langdurige en persoonlijke zorgrelatie met de patiënt en zijn/haar gezinsleden. Hierdoor lijkt de huisarts in een ideale positie om patiënten met kanker te begeleiden in het maken van een gepersonaliseerde behandelkeuze en om hiernaast continuïteit van zorg te creëren tijdens en na de behandeling. Zowel beleidsmakers, patiënten als huisartsen promotenmeer betrokkenheid van de huisarts in het oncologische traject van zowel de curatief als de palliatieve te behandelen patiënt. Echter, wetenschappelijk bewijs voor de optimale opbouw en de effecten van gestructureerde begeleiding van patiëntenmet kanker door de huisarts, zijn nauwelijks beschikbaar.