Ietje Perfors

199 Daarom heeft dit proefschrift twee doelen. Het eerste doel is om in kaart te brengen wat de huidige behoeften en ervaringen zijn van patiënten met kanker, betreffende de inmenging van huisartsen in de zorg na de diagnose kanker. Het tweede doel is om de effecten van gestructureerde huisartsbegeleiding na de diagnose kanker, zoals vormgegeven in de zogenoemde GRIP interventie, te onderzoeken voor patiënten die curatief worden behandeld. De GRIP interventie bestaat uit gestructureerde zorg door een eerstelijnsteam, met als doel om gepersonaliseerde zorg en continuïteit van zorg te bieden aan patiënten met kanker. Behoeften en ervaringen van patiënten met kanker, met betrekking tot huisarts betrokkenheid. Allereerst is het belangrijk om te onderzoeken wat patiënten belangrijk vinden en nodig hebben van hun huisarts direct na de diagnose kanker (Hoofdstuk 2). Middels een nationale online enquête, gedistribueerd door de Nederlandse Federatie voor Kankerpatiëntenorganisaties (NFK), zijn de ervaringen en behoeften van patiënten nagegaan, betreffende de betrekking van hun huisarts in de oncologische zorg in het algemeen en specifiek bij de gezamenlijke besluitvorming rondom de behandeling. Aan deze enquête deden zowel curatief als palliatief behandelde patiënten mee. Meer dan de helft 59% (n=2,804) van de (behandelde) patiënten met kanker gaf aan dat ze graag de huisarts betrokken zien in de oncologische zorg. Van deze groep patiënten, gaf 79% aan dat zij daadwerkelijk huisarts betrokkenheid hadden ervaren. Hiernaast wensten patiënten verschillende belangrijke onderwerpen voor SDM te bespreken; 82% (n=3,724) van de patiënten gaf aan behoefte te hebben dat de huisarts “luistert naar zorgen en overwegingen over diagnose, behandeling en gevolgen daarvan”, 69% (n=3,130) gaf aan dat de huisarts “moet vragen of de informatie over diagnose, behandeling en de gevolgen daarvan begrepen worden”, 66% (n=3,006) dat de huisarts “moet uitleggen dat hunmening belangrijk is bij het maken van een keuze voor een behandeling” en 67% (n=3,045) gaf aan dat hun huisarts “moet bespreken wat belangrijk wordt gevonden in het leven enwelke gevolgen de behandeling van kanker daarop kan hebben”. Ondanks behoefte, was de ervaring van de