Ellen de Kort

184 Chapter 11 Gebaseerd op de farmacologische eigenschappen en de resultaten van de bovengenoemde systematische review, startten we in de klinische praktijk met het gebruik van remifentanil als premedicatie voor de INSURE procedure. In een prospectieve observationele studie evalueerdenwe de effecten en bijwerkingen van remifentanil. Deze studiewordt beschreven in hoofdstuk 3 . Remifentanilwerd toegediend als bolus gevolgd door een flush fysiologisch zout met een totale duur van 30 seconden. We startten met een dosering remifentanil van 1 µg/kg. Wanneer onvoldoende sedatie werd bereikt, kon deze dosering tweemaal worden herhaald. Deze strategie leidde slechts bij één van de vijf patiënten tot voldoende sedatie. We veranderden daarom de strategie naar een startdosering van 2 µg/kg. Wanneer sprake was van onvoldoende sedatie, werden extra giften remifentanil toegediend waarbij de dosering steeds werd verhoogd met 1 µg/kg ten opzichte van de voorgaande gift, tot een maximale dosering van 5 µg/kg per gift. Met deze strategie werd bij een groter aantal patiënten voldoende sedatie bereikt, maar het leidde ook tot een hoge incidentie van thorax rigiditeit, een kortdurende maar zeer ernstige bijwerking. Daaropwerd na behandeling van 14 patiënten met remifentanil, besloten remifentanil niet meer te gebruiken voor INSURE procedures enwerd de studie beëindigd. De hoge incidentie van thorax rigiditeit zou veroorzaakt kunnen zijn door de snelle toediening van remifentanil. Dit zou geleid kunnen hebben tot hogere piek concentraties met een toename van bijwerkingen tot gevolg. Concluderend kan worden gesteld dat remifentanil als bolus in 30 seconden niet geschikt is als premedicatie in het kader van de INSURE procedure. Tijdens de LISA procedure worden patiënten niet meer invasief beademd, maar wordt surfactant toegediend door een dunne katheter die met behulp van een laryngoscoop tussen de stembanden wordt geplaatst bij patiënten die spontaan ademen met nasale CPAP-ondersteuning. Omdat premedicatie een depressie van de ademdrive kan veroorzaken, wordt LISA meestal uitgevoerd zonder het gebruik van premedicatie, ondanks de kennis over de schadelijke effecten van het verrichten van laryngoscopie in wakkere patiënten. In een prospectieve observationele studie ( hoofdstuk 4 ), evalueerdenwe de effecten van het verrichten van een LISA procedure zonder het gebruik van sedatieve premedicatie op het succespercentage, de technische kwaliteit van de procedure en de vitale parameters in prematuur geboren neonaten. De eerste LISA poging was succesvol in 52% van de procedures en in 41% van de procedures was sprake van onvoldoende technische kwaliteit. Daarnaast werd een sterke correlatie gevonden tussen succes en technische kwaliteit. Deze resultaten zouden kunnen wijzen op discomfort en verzet van de patiënt. In een subpopulatie van patiënten van wie de vitale parameters beschikbaar waren, werden de hartfrequentie en zuurstofsaturatie geanalyseerd. In de