Ellen de Kort

185 Nederlandse samenvatting 11 eerste 30 minuten na de start van de LISA procedure was de hartfrequentie significant verhoogd ten opzichte van de basis hartfrequentie. Bradycardieën <80/min kwamen niet voor. Deze resultaten kunnen waarschijnlijk het beste worden toegeschreven aan het gebruik van atropine voorafgaand aan LISA, wat standaard was in deze studie. Op 1 en 2 minuten na de start van de LISA procedure was de zuurstofsaturatie significant lager dan de basis zuurstofsaturatie voorafgaand aan de LISA procedure. Daarnaast traden bij 54% van de patiënten desaturaties <80% op in de eerste 30 minuten na de start van de LISA procedure. Deze desaturaties zijn waarschijnlijk niet alleen gebaseerd op een effect van de laryngoscopie maar ook op de toediening van surfactant. Uit de resultaten van deze studie kan worden geconcludeerd dat een LISA procedure zonder sedatieve premedicatie leidt tot een laag succespercentage en vaak gepaard gaat met inadequate technische kwaliteit. Het gebruik van sedatieve premedicatie zou het succes en technische kwaliteit kunnen verbeteren. Mogelijk kan ook de incidentie van desaturaties hierdoor worden verlaagd. Het gebruik van atropine lijkt een beschermend effect te hebben op het optreden van bradycardieën en zou daarom overwogen moeten worden. BEPALEN VAN HET EFFECT VAN PREMEDICATIE Sinds langere tijd is bekenddat het uitvoerenvan laryngoscopieen endotracheale intubatie in wakkere neonaten vaak gepaard gaat met nadelige fysiologische gebeurtenissen. Deze kunnen verminderd of voorkomen worden door het gebruik van premedicatie. Het doel van het toedienen van premedicatie is dan ook een niveau van sedatie te verkrijgen dat voldoende is om de intubatie procedure uit te kunnen voeren zonder ernstige nadelige effecten en in een zo kort mogelijke duur. De intubatie procedure zou dan ook slechts gestart mogenwordenwanneer dit niveau van sedatie is bereikt. Er is echter geen uniforme definitie van voldoende sedatie en er is veel variabiliteit in het bepalen van het sedatie niveau in de klinische praktijk. Het tweede deel van dit proefschrift had tot doel om de intubatieprocedure te standaardiseren door het ontwikkelen van een objectief scoresysteem waarmee het niveau van sedatie na de toediening van premedicatie bepaald kan worden. Allereerst werd inzicht verkregen in de beschikbaarheid van objectieve gevalideerde scoresystemen om het niveau van sedatie te bepalen in de neonatale populatie, door het uitvoeren van een systematische review van de literatuur ( hoofdstuk 5 ). Uit deze systematische review kwam naar voren dat er geen gevalideerde scoresystemen beschikbaar zijn. Er volgde een aanvullende zoekstrategie naar studies die beschreven hoe het niveau van sedatie in de praktijk werd bepaald. Dit