Dunja Dreesens

195 Dankwoord Tijdens mijn leven ben ik zoveel lieve en aardige mensen tegengekomen. Alle contacten en vriendschappen hebben gemaakt tot wie ik nu ben. Hoe doe ik die recht in mijn dankwoord? Ik heb daarom even overwogen een ieder met naam en toenaam te noemen. De gedachte dat je uiteindelijk toch iemand over het hoofd hebt gezien, heeft me doen besluiten er van af te zien. Een poging tot die lijst staat echter wel in mijn laatste PhD-notitieboekje en die koester ik; deze brengt dierbare herinneringen te weeg aan wie ik allemaal ontmoet heb, ken en wat we allemaal hebben meegemaakt. Een paar zal ik hier dan toch noemen … Allereerst mijn hartelijke dank aan Henk Smid, Diana Delnoij en Teus van Barneveld, respectievelijk van ZonMw, Zorginstituut Nederland en het Kennisinstituut van Medisch Specialisten. Deze drie personen hebben mede mogelijk gemaakt dat ik grotendeels tijdens werktijd mijn promotie-onderzoek kon uitvoeren. Dank aan de leden van de ZonMw-programmacommissies KKCZ en PAZ van wie ik veel heb geleerd en door wie ik me altijd gewaardeerd heb gevoeld. En van wie enkele zich enthousiast als opponent aanboden bij de start van mijn PhD in 2012. Naast de commissieleden en projectleiders waren er vooral mijn collega’s met wie ik veel gelachen, hard gewerkt, frustraties gedeeld maar vooral een mooie tijd mee heb gehad. Vooral met Moniek, mijn laatste kamergenootje voor de intrede van de flekplekken, met wie ik lief en leed kon, en kan delen. Ook over rijlessen. Bart, Rebecca en Ira ‘mijn’ programma-assistenten die inmiddels hun eigen weg buiten ZonMw gevonden hebben. Kris – samen met honden Sterling en Prya, die ik gelukkig af en toe toch mocht knuffelen –, Renata en Martijntje voor het inwerken op JPI AMR, en Thera mijn recht voor haar raap opvolger. Bij het Zorginstituut heb ik veel korter gewerkt maar vooral het projectteam Meerjarenagenda is me bijgebleven, zonder enig morren mocht ik als hun projectleider optreden en hebben we mooie dingen in gang gezet. En kamergenoten Charles en Payam die veel konden onthullen over de ins & outs, do’s & dont’s van het Zorginstituut. Voordat ik stil sta bij het Kennisinstituut, maak ik graag een uitstapje naar de Regieraad Kwaliteit van Zorg; de brug tussen ZonMw en het Zorginstituut. Wat een mooi team en mooie tijd was dat. Ik kijk nog steeds vol trots op deze periode terug. Jullie waren en zijn toppers: Miranda, Ira, Edmar, Madelon, Cule en Jannes. Zonder jullie had de raad niet kunnen bereiken wat hij in die korte tijd bereikt heeft. Tijdens het een na laatste jaar van de raad ben ik begonnen met mijn PhD. Wat voor raadsvoorzitter Pieter Vierhout (de kracht van het compliment) waarschijnlijk de aanleiding was om ‘Denken’ van Hannah Arendt als afscheid cadeau te doen (ik heb nu eindelijk tijd om het te lezen). Het Kennisinstituut barst bijna uit zijn voegen, zoveel nieuwe mensen zijn er sinds mijn start bijgekomen. En stuk voor stuk zijn het lieve en geïnteresseerde collega’s. Altijd bereid om te helpen en mee te denken. Daarnaast voel ik me vereerd dat ik Ester mag begeleiden in haar Dankwoord