Dunja Dreesens

197 soms onnavolgbare) films in EYE. Simon, mijn 3D Brit, vriend sinds onze randonnée naar de Alpe d’Huez, en ook het parachute springen zal ik nooit vergeten. Renske voor de wandelingen, gesprekken, alle thee, museumbezoek al dan niet met Rixt. Ubbo voor je heerlijke Friese nuchterheid en het geluk dat je Ivonne brengt. Wem & Grainne voor de dagen in Dublin dat ik de boel de boel kon laten, een ongeëvenaarde St Paddy’s en de altijd hartelijke welkom en voor de bemoedigende woorden “tegenslag kom je te boven”. Sláinte! Ingeborg voor het leren drinken, kennismaking met rugby, de heerlijke weekenden in Parijs (met Marga, en nu weer terug in Nederland), het kitesurfen (toen ik dat nog mocht) en memorabele stapavonden. Taco & Gert-Jan voor het weekendje met jullie katten (de muizen kijken er minder positief op terug vermoedelijk), het rustgevende staren naar de vissen, de jaarlijkse BBQ en kaasfondue, jullie humor, hulp en gezelligheid. Angelique, Matti & Maleka voor de gezellige etentjes en zondochtendbrunches, bezoekjes aan Den Haag en alle lieve kaartjes. Aimée voor de films (bij dat fantastische Lumière) die ik in mijn eentje waarschijnlijk niet zou zijn gaan kijken, de wandelingen, het blijven slapen, de Haagse weekendjes en gewoon het daar zijn. Patricia, dank voor het mogen crashen bij jou, Marc, Tobias, Matthijs & Sabien als ik weer eens in Maastricht was, de gezellige avondjes bij jullie thuis of in de stad en je luisterende oor. Babette, Romain, Nour & Ruiz en de gezellige beestenboel, dank voor alles; het blijven slapen, het overheerlijke eten, kermis in Zichen (wauw), nooit was iets te veel. En Tinto, mijn vrijwilligershondje, voor de broodnodige, slome zondagochtendwandelingen door weer en wind. Anne & Owen; Ross and Seán; Kirsty, Scott, Katie & Sarah; Joanne, Simon, Cara & Lily; and Paula, Adam, Beth, Ben & Matthew thank you for welcoming me in your family and making me feel at home in your wonderful Scotland. Karin en Ivonne, mijn paranimfen, en mijn broodnodige stukjes Maastricht in de Randstad. Door dik en dun. Ik kan met jullie naar het eind van de wereld en terug en zou jullie voor geen goud willen missen. TuubTuub en Paco, mijn dierbare en dankbare afleidingen tijdens het typen. Die taak hebben Zoomer & Loki sinds deze zomer overgenomen. Pap, mam, zonder jullie zou ik niet zijn waar ik nu ben, dat laat zich niet in enkele zinnen vatten. Jullie lieten me in alle vrijheid, zelfstandigheid en onafhankelijkheid opgroeien, met respect voor de natuur, voor ouderen en anderen. Met alle Lego, autootjes, speeltuinen, zwembaden, vriendjes, boomklimmen en boeken die ik me kon wensen. Maar vooral met alle aandacht en liefde, meer was eigenlijk niet nodig. And to Andy, my sjottepie, who preferred not too many words were being said about him, thanks for the gentle nudging once every while to keep me going … I love you to bits. Dit zit erop, tijd voor iets nieuws! Bedankt allemaal! x Dankwoord