Carolien Zeetsen

Inmiddels werk ik bijna een jaar bij de Mutsaersstichting, waar ik mij opnieuw voel als die stagiaire die (vrijwel) niets weet. Pieke, allereerst wil ik jou bedanken dat je mij deze kans hebt gegeven om eindelijk het kind– en jeugddomein te verkennen, dat je potentie in mij zag (waar ik het af en toe kwijt lijk te zijn). Ik hoop als dit achter de rug is, die potentie waar te kunnen maken. Daarnaast heb ik vele nieuwe collega’s leren kennen, bij enkelen daarvan voelt het alsof ik jullie al jaren ken, Elke en Ellis (ja, jou ken ik inderdaad nog van de komkommers twintig jaar geleden): we begonnen op dezelfde dag en het klikte onmiddellijk! Wat fijn dat ik bij jullie mezelf kan zijn, onbezonnen kletsen, lachen, gieren en brullen. Wie weet wat de toekomst voor ons brengt. Dorothé, Yvonne, Hassana, Ichelle en Liz, wat hebben we een lol tijdens de aanmeldoverleggen. Het helpt ons relativeren, maar helpt ook mee in een goede werksfeer. Hopelijk nog een heleboel jaren… Alle andere collega’s, ik ben jullie niet vergeten, maar jullie zijn gewoon met teveel om allemaal op te noemen, dus bij dezen: bedankt!!