Els van de Vijver

127 een vroeg stadium aan te pakken zonder kinderen nodeloos te onderwerpen aan invasieve onderzoeken. In het tweede deel van dit proefschrift wordt het vóórkomen van vermoeidheid bij kinderen met IBD bestudeerd. Deel 1: Selecteren voor endoscopie. Voor het bevestigen van de diagnose IBD is een kijkonderzoek (endoscopie) nodig van het bovenste deel van het maagdarmkanaal (slokdarm, maag en twaalfvingerige darm) en het onderste deel van het maagdarmkanaal (endeldarm, dikke darm en het laatste deel van de dunne darm). Hierbij worden weefselstukjes (biopten) afgenomen voor microscopisch onderzoek. Deze test gebeurt doorgaans onder narcose en de patiënt heeft van tevoren een darmspoeling nodig. Aangezien slechts een fractie van de kinderen met maagdarmklachten IBD heeft, is het niet wenselijk om iedereen met klachten te onderwerpen aan dit ingrijpende en tijdrovende onderzoek. Het is voor de huisarts en kinderarts een uitdaging om de juiste kinderen te selecteren voor endoscopie. Een laboratoriumtest waarmee de kans op IBD voorspeld kan worden, biedt mogelijk uitkomst. Bij een ontstekingsproces komen verschillende eiwitten vrij, die gemeten worden in ontlasting, bloed of urine. Voor het screenen op IBD is het logisch om een ontstekingseiwit in de ontlasting te meten. Patiënten met een verhoogde hoeveelheid ontstekingseiwit ondergaan dan een endoscopie, en patiënten met een normale testuitslag hoeven niet aan het ingrijpende onderzoek te worden blootgesteld. Een goede triagetest moet aan een aantal voorwaarden voldoen: de test meet het bedoelde eiwit, de afname en de analyse van het materiaal moet eenvoudig zijn, en de test moet goedkoop en makkelijk beschikbaar zijn. De faecaal calprotectine (FC) test voldoet aan al deze voorwaarden. Het is een ontstekingseiwit dat vrijkomt bij iedere ontsteking waarbij witte bloedcellen betrokken zijn, dus niet alleen bij IBD, maar ook bij bijvoorbeeld darminfecties. In hoofdstuk 2 onderzoeken we wat het voor het diagnostisch selectieproces betekent wanneer FC als enige test gebruikt wordt. We beschrijven een cohort van 117 kinderen met chronische diarree en niet-specifieke buikpijn. De behandelende artsen baseerden hun besluit tot endoscopie op de standaardaanpak van dát moment: een combinatie van Lekensamenvatting 127