Govert Veldhuijzen

192 Chapter 10 de per-protocol (PP) populatie; 217 kregen verpleegkundige voorlichting en 280 digitale voorlichting thuis. De basiskenmerken bleken gelijkmatig verdeeld over de groepen. In de PP-populatie werd succesvolle darmreiniging bereikt in 93,2 % (261/280) van de digitaal voorlichting thuis groep, wat niet inferieur was aan de verpleegkundige voorlichting groep met 94% (204/217). Het verschil was -0,8% [95% betrouwbaarheidsinterval (CI) -5,1 - 3,5]. In de ITT-populatie werden deze bevindingen bevestigd. Ziekteverzuim kwam significant vaker voor in de verpleegkundige voorlichtingsgroep (28,0% versus 4,8%). In de digitale voorlichtingsgroep had 21,5% van de patiënten extra informatie nodig, wat resulteerde in 3,0% extra polikliniekbezoeken. Daarom concluderen we dat digitale voorlichting thuis niet onderdoet voor verpleegkundige voorlichting op het gebied van darmvoorbereiding tijdens colonoscopie. Deze werkwijze levert wel minder ziekteverlof op voor de patiënt. Na de succesvolle transformatie van digitale voorlichting in de wachtkamer naar thuis concluderen we dan ook dat dit platform minder poliklinische bezoeken aan de patiënten heeft opgeleverd. Daaromwordt de aanbeveling gedaan dat digitale thuisvoorlichting kan dienen als een efficiënt educatief hulpmiddel om patiënten voor colonoscopie te informeren in de reguliere klinische praktijk. Bij elke discussie over verandering in de zorg nemen kosten een centrale rol in. Betaalbaarheid is cruciaal voor endoscopieafdelingen die besluiten om hun pre- procedurele voorlichting te veranderen. Daarom hebben we in hoofdstuk 6 geanalyseerd welke kosten (en kostenbesparingen) aan digitale thuisvoorlichting kunnen worden toegerekend. Aangezien de digitale thuisvoorlichting in de plaats komt van een verpleegkundig voorlichtingsgesprek, kan dit een aantal kosten verminderende effecten hebben; we hebben dit voornamelijk vanuit het perspectief van endoscopieafdeling geëvalueerd. Bovendien is er vanuit het patiënt en het maatschappelijk perspectief gekeken naar invoering van digitale thuisvoorlichting, door te kijken naar effecten op productiviteitsverlies en de reiskosten van patiënten. Om de kosten voor de endoscopie-afdeling te evalueren, hebben we een kostenmodel ontwikkeld. In dit model streefden we ernaar om de werkelijke kosten vast te stellen voor de drie gebruikelijke vormen van patiëntenvoorlichting: verpleegkundige voorlichting in het ziekenhuis, alleen digitale thuisvoorlichting en digitale thuisvoorlichting aangevuld met extra (telefonische) begeleiding. Dit model omvat de salarissen van het secretariaat en endoscopie verpleegkundigen, de implementatie en licentiekosten van de digitale thuisvoorlichting en andere kostenfactoren die zijn geïnventariseerd in een grondige procesanalyse. Met behulp van dit model voerden we een kosten minimalisatie berekening uit van de digitale thuisvoorlichting versus verpleegkundige voorlichting op basis van geëxtrapoleerde gegevens uit onze eerdere studie. Voor de patiëntkosten hebben we de kosten per bezoek van beide strategieën berekend met behulp van de kostentool die door het instituut voor Medische Technologie Beoordeling (iMTB) is ontwikkeld en de gerapporteerde gemiddelde reisafstand