Martijn van Teffelen

Dankwoord 199 A bedankt voor alle gezellige middagjes/avondjes in Delft, Maastricht en Eys. Paul, de volgende keer meten we onze kracht op de Eyserbosweg? Rob , Roos , Leo en Eleana , ik vergeet nooit onze eerste ontmoeting in ons Eindhovens studentenhuis ‘de lamme tak’ – Rob gooiend met medische termen en Eleana hierop reagerend met de snelheid van het licht. Dit vind ik nog altijd onveranderd gezellig! Lieve familie. Zonder jullie support had ik dit proefschrift misschien wel nooit afgerond. Pa , Frouk , ma en Fred , dank dat jullie er voor me zijn. Pa en ma, jullie hebben me gevormd. Door jullie heb ik de kans gehad me te ontwikkelen in wat ik het liefst doe: mensen helpen. Pa , van jou heb ik geleerd me in dingen vast te bijten en door te zetten als het tegenzit: een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest. Ma , ik bewonder je vermogen om in het moment te leven en te genieten van de kleine dingen. Casper , kleine grote broer, we hebben al veel mee gemaakt samen. Wat ben ik geschrokken toen je “de auto tegen een boom parkeerde”. Wat een geluk hebben we dat je weer helemaal de oude bent. Je bent slim en grappig, ik kijk naar je op en ben blij dat je de peetoom van Noor bent; ik put veel kracht uit onze gesprekken. Nanette , voel je welkom in onze familie – het doet me goed je samen met Noor te zien. Vic en Tinny , wat een geluk om jullie om me heen te hebben. Niets is jullie te veel gevraagd; jullie staan altijd voor ons klaar, soms ook ten koste van jullie zelf. Jullie steun is voor mij van onschatbare waarde. Lieve ooms , tantes , neven en nichten – ja ook de Limburgse tak! Ik ben blij met zoveel lieve mensen om ons heen, bedankt dat jullie er zijn. Janneke en Noor , waar was ik zonder jullie steun en liefde? Jullie waren er op de momenten dat ik dit agressie-proefschrift het liefst het raam uit wilde smijten. Janneke, lieve vrouw, je houdt me scherp en vult (de afwezigheid van) mijn organisatorische talent aan. Onze wandelingen, gesprekken, en andere kleine geluksmomentjes geven me veel kracht en warmte. Ik kijk nu al uit naar ons leven na dit proefschrift. Noor, mijn lieve, kleine meisje. Naast jou lopen met je hand om mijn vinger en jou zien groeien zet de betekenis van dit proefschrift in perspectief.