Mariken Stegmann

Dankwoord  Er zijn de afgelopen jaren ontzettend veel mensen om me heen geweest die hebben  bijgedragen aan dit proefschrift. In dit dankwoord wil ik aandacht besteden aan hen  zonder wie dit proefschrift niet tot stand gekomen was. Maar er waren ook vele  inspirerende anderen. Vrienden, familie, collega’s, bekenden en onbekenden. Van  sommigen weet ik niet eens de namen, zoals van diegenen met wie ik op congressen  onverwachte gesprekjes voerde. Anderen waren juist belangrijk doordat we samen  iets leuks deden (bijvoorbeeld roeien of dansen) waardoor mijn gedachten even  helemaal bij het onderzoek weg waren. Weet dat ik jullie allemaal erg dankbaar ben  voor jullie bijdragen!   Voor de uitvoering van onderzoek zijn natuurlijk de deelnemers onmisbaar. Vooral  dus heel veel dank aan de patiënten en hun naasten die bereid waren hun ervaringen  te delen. Ik realiseer me dat ik jullie op een moeilijk moment in jullie leven heb  gevraagd om mee te doen aan mijn onderzoek en ik vind het bijna niet te geloven dat  jullie daartoe bereid waren. Ik ben ervan overtuigd dat we kunnen leren van wat jullie  vertelden en ik weet zeker dat het kan helpen de zorg te verbeteren. Zonder jullie  was dat niet gelukt.   Lieve Annette , toen ik in november 2014 contact met jou opnam, omdat ik graag  meer informatie wilde over het aioto‐traject had ik nog geen idee dat ik zes jaar later  zou promoveren met jou als copromotor. Ik ben je dankbaar voor de manier waarop  je me onder je hoede hebt genomen. Je was laagdrempelig bereikbaar en altijd  bereid tot overleg, of het nu ging om grote lijnen of om details zoals woordvolgorde  in een titel. Je stimuleerde me om nieuwe dingen te leren maar hield ook altijd het  einddoel en de planning in de gaten. In de loop van de jaren heb je me steeds  zelfstandiger laten worden waarbij je altijd geïnteresseerd en betrokken bleef. Je  hebt me honderden keren verteld dat het goed zou komen en je hebt volledig gelijk  gekregen.  Lieve Marjolein , als promotor was jij vanaf het begin op afstand betrokken. Hoewel  we elkaar niet vaak spraken, waren de gesprekken die we voerden altijd de moeite  waard. Je stelde vragen over klinische relevantie van onderzoeksideeën, inspirerende  casuïstiek en implicaties van resultaten op de praktijk. Daarnaast had je een scherp  oog voor hoe ik me voelde. Je verstaat de kunst om te luisteren zonder oplossingen  aan te dragen en daarvoor ben ik je heel erg dankbaar.  43