Mariken Stegmann

Dankwoord Er zijn de afgelopen jaren ontzettend veel mensen om me heen geweest die hebben bijgedragen aan dit proefschrift. In dit dankwoord wil ik aandacht besteden aan hen zonder wie dit proefschrift niet tot stand gekomen was. Maar er waren ook vele inspirerende anderen. Vrienden, familie, collega’s, bekenden en onbekenden. Van sommigen weet ik niet eens de namen, zoals van diegenen met wie ik op congressen onverwachte gesprekjes voerde. Anderen waren juist belangrijk doordat we samen iets leuks deden (bijvoorbeeld roeien of dansen) waardoor mijn gedachten even helemaal bij het onderzoek weg waren. Weet dat ik jullie allemaal erg dankbaar ben voor jullie bijdragen! Voor de uitvoering van onderzoek zijn natuurlijk de deelnemers onmisbaar. Vooral dus heel veel dank aan de patiënten en hun naasten die bereid waren hun ervaringen te delen. Ik realiseer me dat ik jullie op een moeilijk moment in jullie leven heb gevraagd om mee te doen aan mijn onderzoek en ik vind het bijna niet te geloven dat jullie daartoe bereid waren. Ik ben ervan overtuigd dat we kunnen leren van wat jullie vertelden en ik weet zeker dat het kan helpen de zorg te verbeteren. Zonder jullie was dat niet gelukt. Lieve Annette , toen ik in november 2014 contact met jou opnam, omdat ik graag meer informatie wilde over het aioto ‐ traject had ik nog geen idee dat ik zes jaar later zou promoveren met jou als copromotor. Ik ben je dankbaar voor de manier waarop je me onder je hoede hebt genomen. Je was laagdrempelig bereikbaar en altijd bereid tot overleg, of het nu ging om grote lijnen of om details zoals woordvolgorde in een titel. Je stimuleerde me om nieuwe dingen te leren maar hield ook altijd het einddoel en de planning in de gaten. In de loop van de jaren heb je me steeds zelfstandiger laten worden waarbij je altijd geïnteresseerd en betrokken bleef. Je hebt me honderden keren verteld dat het goed zou komen en je hebt volledig gelijk gekregen. Lieve Marjolein , als promotor was jij vanaf het begin op afstand betrokken. Hoewel we elkaar niet vaak spraken, waren de gesprekken die we voerden altijd de moeite waard. Je stelde vragen over klinische relevantie van onderzoeksideeën, inspirerende casuïstiek en implicaties van resultaten op de praktijk. Daarnaast had je een scherp oog voor hoe ik me voelde. Je verstaat de kunst om te luisteren zonder oplossingen aan te dragen en daarvoor ben ik je heel erg dankbaar. Graag bedank ik ook de leden van de beoordelingscommissie, prof. Niek de Wit, prof. Trudy van der Weijden en prof. Marian Mourits voor hun bereidheid om mijn proefschrift te lezen en te beoordelen. Jullie krijgen vast zeer regelmatig dit soort verzoeken en het moet ontzettend veel tijd kosten. Dat jullie desondanks enthousiast reageerden, vond ik heel bijzonder. A 133 Dankwoord