Jeroen van de Pol

199 A Samenvatting hieraan toe te voegen waarin de apotheker extra verdiensten kan halen uit behaalde resultaten van geleverd FPZ. Het huidige bedrijfsmodel van de openbare apotheek is al enige jaren onveranderd. Om de openbaar apotheker in staat te stellen de taken beter te verdelen, bieden samenwerkingsverbanden en eigenaarschap van verschillende openbaar apotheken een mogelijkheid. Door deze vorm van opschalen kunnen openbaar apothekers tijd besparen door een bepaalde herverdeling door te voeren. Daarnaast kan verwacht worden dat openbaar apothekers tijdsefficiënter zullen worden in de aan hen toebedeelde taakgebieden en de kwaliteit hiervan toeneemt. Daarnaast kunnen openbaar apothekers het hub-and-spoke model overwegen, waarbij ook de receptengang en distributie wordt gecentraliseerd en opgeschaald in de hub. Tegelijkertijd blijft het zorgaanbod dichtbij de patiënt middels de spokes . De spokes kunnen fysiek op verschillende plekken worden geplaatst, zoals huisartspraktijken. Een andere mogelijkheid is het scheiden van distributie en FPZ, waarbij FPZ volledig vanuit de huisartsenpraktijk wordt aangeboden door apothekers die daar in loondienst zijn. De verwachting is dat deze apothekers substantieel meer tijd aan FPZ kunnen besteden, maar de kwaliteit van het zorgstelsel niet toeneemt. Immers leidt een dergelijke inrichting van de zorg tot ongewenste fragmentatie en geniet het zorgstelsel dan minder van de combinatie van expertises van de openbaar apotheker, waarbij distributie en FPZ samenkomen. De behoefte van de patiënt is een sterke motivator voor openbaar apothekers. Patiënten die ervaring hebben met FPZ uitgevoerd door openbaar apothekers zijn tevreden. Daarnaast zijn patiënten die een positieve ervaring hebben, eerder geneigd in de toekomst een beroep te doen op FPZ aangeboden door een openbaar apotheker. Hiermee kan een positieve feedbackloop tot stand komen dat openbaar apothekers sterk kan motiveren. Tegelijkertijd moeten openbaar apothekers continue de meerwaarde van FPZ communiceren met patiënten, maar ook met andere zorgprofessionals. De verwachting is dat hiermee de vraag naar FPZ zal stijgen, maar ondersteuning vanuit huisartsen zal de openbaar apotheker beter in staat stellen FPZ in de praktijk te implementeren. Concluderend, bij de openbaar apotheker ligt een groot potentieel om zowel op individueel- alsook op maatschappelijk niveau van grote betekenis te zijn als hij zich meer kan richten op FPZ. Tegelijkertijd zien we dat deze potentie niet ten volste wordt benut. Met dit proefschrift zijn een aantal factoren verder onderzocht die mogelijk belemmerend of faciliterend werken bij het verder positioneren van de openbaar apotheker. Het is nu tijd om openbaar apothekers in de gelegenheid te brengen deze rol te vervullen, maar tegelijkertijd ook aan openbaar apothekers om deze rol actief op te pakken.