Gersten Jonker

214   Appendices samenwerking een coherent programma, met balans tussen breedte en verdieping, waardoor generalistische artsen afstuderen met een bruikbaar competentieprofiel in acute zorg, voorbereid om te gaan werken in diverse vakken. Het schakeljaar acute zorg (Acute Care Transitional Year, ACTY) heeft duidelijk omschreven leerdoelen van hoog niveau, geformuleerd als drie EPAs aangaande evaluatie en eerste behandeling van kritisch bedreigde patiënten. De electieve profiel-EPAs van het ACTY bieden gerichte voorbereiding op authentieke taken die jonge artsen tegenkomen in een scala aan specialismen. De thematische invulling en de leerdoelen bieden coherentie in een jaar dat normaliter is opgebouwd uit een persoonlijke selectie van stages. Het ACTY, in preliminaire vorm geïntroduceerd in 2014/2015 en in volledige vorm uitgerold in 2015/2016, trekt ongeveer 24 studenten per jaar (7% van een jaarcohort). Van deze studenten richt 92% zich op een specialisme dat deelneemt aan het ACTY, maar slechts 16% is zeker van welk specialisme. Daarnaast overweegt 68% een carrière buiten de specialismen die deelnemen aan het ACTY. Het ACTY is object van studie inhet onderzoek datwordt beschreven indeHoofdstukken 3, 4 en 5. Na de implementatie van het ACTY, hebben we informatie verzameld bij studenten, afgestudeerden en supervisors over de successen en uitdagingen van dit nieuwe programma (Hoofdstuk 3). In een exploratief kwalitatief onderzoek met Appreciative inquiry als methode, spraken we eindgebruikers van het ACTY in individuele interviews en focus groepen, waarbij we Self-determination theory als interpretatieve lens gebruikten. Eindgebruikers zagen drie sterktes: 1) het ACTY geeft richting aan het leren in een coherent programma met heldere leerdoelen, 2) de lesmiddagen dragen bij aan de coherentie en het focussen van leren, maar biedt bovenal een leergemeenschap van gelijkgestemden, 3) het ACTY trekt zeer gemotiveerde en proactieve studenten. Als mogelijkheden voor verandering en verbetering zagen de deelnemers: 1) heterogeniteit in mate van ingevoerd zijn van klinische supervisors, 2) een weinig prominente positie van de EPAs en 3) beperkte gelegenheid voor hands-on ervaring in acute zorg. Heterogeniteit in plaatselijk begrip van het ACTY programma, variatie in invoering op de werkplek en verschillen in mate van verbintenis van supervisors zijn tekenen van een imperfecte implementatie. Deelnemers opperen juist getimede informatie verstrekking, training van supervisors en het creëren van een netwerk van supervisors als verbeterstrategieën. Deelnemers vinden dat de EPAs een centrale positie in het ACTY curriculum dienen te krijgen, door de werkplekevaluatie en beoordeling van studenten rond de EPAs vorm te geven en te werken richting bekwaamverklaringen. De komst van het nieuwe curriculum voor de studie geneeskunde, gebaseerd op EPAs, vereenvoudigt