Matt Harmon

213 Summary In hoofdstuk 3 hebben we mogelijke risicofactoren voor het ontwikkelen van spontane hypothermie tijdens sepsis onderzocht. Verder hebben we mogelijke mechanismen van spontane hypothermie tijdens sepsis onderzocht met als doel te achterhalen waarom deze patiënten hypothermie ontwikkelen en een hogere mortaliteit hebben. In deze studie zijn patiënten met sepsis en hypothermie vergeleken met patiënten die geen hypothermie ontwikkelden tijdens sepsis. Het blijkt dat patiënten met een lage BMI en cardiovasculaire risicofactoren verhoogd kans hebben om hypothermie te ontwikkelen. Verder vonden we dat patiënten met hypothermie tijdens sepsis verhoogde markers van endotheel dysfunctie hadden. Om een beter beeld te krijgen van mogelijke oorzaken van de hypothermie tijdens sepsis is in hoofdstuk 4 de genexpressie van leukocyten bestudeerd bij patiënten met sepsis. Hiermee kunnen we gen-specifieke netwerken (in het Engels: pathways) in kaart brengen die mogelijk relevant zijn voor de hypotherme respons tijdens sepsis. Zo hoopten we nieuwe hypothesen te vormen over de mechanismen voor hypothermie en mortaliteit in deze patiëntenpopulatie. In deze studie waren een aantal pathways versterkt in hypotherme sepsis patiënten, o.a. éé n pathway die de afbraak van de aminozuur tryptofaan reguleert. Dit is relevant omdat stoffen die betrokken zijn bij de afbraak van tryptofaan zowel temperatuur kunnen beïnvloeden als het immuunsysteem. Met behulp van de resultaten uit deze studie kan verder onderzoek gedaan worden naar de hypothermie respons tijdens sepsis. DEEL II In hoofdstuk 5 is in gezonde vrijwilligers met koorts en een gecontroleerde ontstekingsreactie gekeken naar de effecten van koelen op fysiologie en ontsteking. Om deze ontstekingsreactie te initiëren, gaven we vrijwilligers intraveneus lipopolysacharide (LPS). Dit is een onderdeel van de celwand van een gramnegatieve bacterie waar vrijwilligers kortdurend ziek van worden, koorts krijgen en in het bloed een stijging in ontstekingswaardenwaarden laten zien, een situatie die lijkt op hyperinflammatiore ziektebeelden als sepsis. In deze studie hebben we vrijwilligers in twee groepen opgedeeld. Zes vrijwilligers kregen alleen LPS. De andere zes vrijwilligers kregen LPS, en toen zij koorts begonnen te ontwikkelen gekoeld werden naar een normale lichaamstemperatuur (normothermie). Om het koelen van deze wakkere vrijwilligers te faciliteren was ook medicatie nodig om rillen tegen te gaan en de vrijwilligers comfortabel te houden. In deze studie vonden we dat koelen de hartslag van vrijwilligers verlaagt, maar dat dit niet ten koste lijkt te gaan van de doorbloeding van weefsel. Koelen had echter weinig effect of de gemeten ontstekingswaarden. Dit was verrassend aangezien bij dierstudies koelen een duidelijke verlaging van ontstekingswaarden