Ires Ghielen

198 Appendix Dankwoord Voor mijn dankwoord moet ik eigenlijk terug naar 8 jaar geleden, toen mijn tijd bij de afdelingen psychiatrie en Anatomie & Neurowetenschappen, sectie Neuropsychiatrie begon. Want vanaf toen is de weg ingezet waardoor mijn promotie, en nog zoveel andere dingen, op mijn pad zijn gekomen. Ten eerste wil ik mijn dank uitspreken naar mijn promotoren en co-promotor. Te beginnen bij het begin, richt ik mij eerst tot jou, Odile . Ik kan me het moment dat ik jou voor het eerst zag nog goed herinneren, ik wilde zo ontzettend graag bij jou onderzoek komen doen, omdat jij je richtte op de neuropsychiatrie bij Parkinson en echt de patienten als uitgangspunt nam. Voor mij voelde het als DE plek waar ik moest zijn om daar deel van uit te maken en iets te kunnen bijdragen. Al 8 jaar heb ik onder jouw vleugels mogen groeien en leren, en gaf je mij het vertrouwen om het BEWARE-onderzoek op te zetten en er een prominente rol in in te nemen. Jij kent me denk ik vooral als eigenwijs, wat koppig, en (te) zelfstandig, waarmee ik weet dat ik het je niet altijd even gemakkelijk heb gemaakt. Toch kreeg ik de vrijheid van jou om te exploreren, bijvoorbeeld met nieuwe statistische methoden, om letterlijk op onderzoek uit te gaan. Ook stond jouw deur altijd open en was je met mij begaan, wat ik goed kon gebruiken (al deed ik dat wellicht niet vaak genoeg) tijdens mijn mindere perioden. Bij het BEWARE project was ook de revalidatiegeneeskunde betrokken, waardoor ik jou, Erwin , leerde kennen. Jouw begeleiding was meer hands-on en praktisch, wat voor mij erg prettig was. Bewegingswetenschappen stond vroeger ook op mijn lijstje van potentiele studies, en ik vond het daarom extra tof om jou aan mijn zijde te hebben. Het belang van bewegen en de nadruk op het lichamelijke tijdens onze meetings vond ik enorm waardevol, omdat ik als (neuro)psycholoog meer met het mentale aspect bezig ben. Ik ben supertrots dat wij samen de kar hebben getrokken om de subsidie binnen te halen voor BEWARE, en ik ben je enorm dankbaar voor alles wat jij van mij hebt overgenomen tijdens mijn burn-out, zodat ik de ruimte kreeg om te herstellen en daar ook de tijd voor kon nemen.