Ires Ghielen

199 Dankwoord Vanaf moment 1 was ook jij daar, Sonja , destijds als dagelijkse begeleider binnen mijn bachelor onderzoeksstage. Mijn eerste artikel heb ik samen met jou geschreven, en we hebben samen vaak ons hoofd gebroken over de factor analyse waar we ons stap voor stap meer in thuis gingen voelen. Jouw rol was veranderlijk door de jaren heen, waarmee jij je naadloos aanpaste aan mijn ontwikkeling als zowel onderzoeker als persoon. Jij fungeerde voor mij vaak als tussenpersoon en bekeek alles met afstand en overzicht, waardoor het voor mij ook overzichtelijk en helder werd. Ik heb enorme bewondering voor jou en ik vind het nog steeds jammer dat ik niet bij jou verdediging kon zijn, maar ik vind het super dat jij bij de mijne bent als co-promotor! Mijn paranimfen, waar ik zo trots op ben om ze naast me te hebben staan, representeren mijn verleden en mijn toekomst, en ook een beetje van allebei tegelijk. Eerst het verleden, in de zin dat ik tegelijk met jou aan het onderzoeks-avontuur begon; Anita . Tijdens mijn eerste stage kwam jij ook stage lopen, waar we al snel een goede klik hadden. We vonden ons in elkaars karakter maar ook in onze interesse voor de neuropsychologie. Op een gegeven moment besloot jij een ander team op te zoeken, waar je altijd het label ‘overloper’ voor zult houden ;-) (you know I love u!). Jij was mijn rots in de branding, jaar op jaar, jij kende de mensen om mij heen en kende mij. Voor wijze raad kwam ik dan ook altijd graag naar jou toe. Op het einde van mijn PhD heb ik jou vaak gebruikt om tegenaan te zeuren en om te spuien, en jij incasseerde maar, haha! Hierdoor kon ik stoom afblazen, kreeg ik een spiegel voor, vond ik geruststelling wanneer jij het allemaal wat normaliseerde en een nuchtere blik erop wierp, of motiveerde jij me om door te zetten en niet op te geven. Onze koffie-momenten zijn GOUD waard! Ik hoop dan ook dat wij van elkaars leven onderdeel mogen blijven, zowel sociaal als misschien wel professioneel… Wie weet! Dan de toekomst, maar ook verleden omdat we daar de zaadjes al hebben gezaaid; Rosalie . Tijdens onze intreeweek van psychobiologie hebben wij elkaar ontmoet. Jij was in mijn ogen het mooiste meisje van de klas, en ik ben nog steeds verbaasd over hoe jij alle sociale ballen in de lucht houdt. Jij bent een vriendin voor iedereen, en ik ben heel dankbaar dat er ook voor mij altijd een plekje is. We hervonden elkaar bij klinische neuropsychologie, en de afgelopen jaren hebben we allebei veel ups en downs meegemaakt. In mijn gedachten was jij er altijd, en stond ik nooit alleen. Jij hebt mij het zetje en het vertrouwen gegeven om als zelfstandige aan de slag te gaan, wat een van de beste zetten ooit is geweest (nu al!). Dit helpt ons beiden om onze dromen te realiseren, en daarom sta jij ook voor de toekomst, omdat ik dolgraag samen met jou (en ook samen met Aafra) van die dromen werkelijkheid wil