10 PROLOOG Zo kwam zij ook in contact met haar huidige werkgever, De La Salle, tegenwoordig Koraal regio NO-Brabant geheten. Deze instelling is een orthopedagogisch behandelinstituut voor jongeren met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen. De ervaring die Carine inmiddels had opgedaan met Browndale en de video-hometraining en dit combineerde met haar kijk op bewegingspatronen leidde tot het opzetten van een ambulante hulpverleningstak op De La Salle. Op deze manier kon zij het gedachtengoed vanuit EBL en de video-interactiebegeleiding door ontwikkelen. De successen die Carine behaalde met de hulpverlening aan cliënten waar niemand raad mee wist, bereikten ook de Radboud Universiteit in de persoon van prof. dr. Anna Bosman. Zij besloot tot een intensieve samenwerking met Carine en De La Salle om te onderzoeken waar de successen van Carine met EBL op gebaseerd waren. Dit was het begin van een niet aflatende stroom van studenten die zich bekwaamden in het werken met kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen tijdens een klinische stage en het onderzoeken van de effectiviteit van EBL binnen bachelor- en masterscripties. Op basis van deze activiteiten werd het verzoek gedaan aan Sonja Graafstal om een rapport te schrijven over de bevindingen van EBL-behandelingen op De La Salle (van Veen-Graafstal et al. 2012). Dit rapport was vervolgens de aanleiding van het management van De La Salle om een promotietraject te faciliteren en een aanbod te doen aan Carine Heijligers en Sonja Graafstal om dit project uit te voeren. Wij hebben dit met beide handen aangegrepen en we kwamen met De La Salle overeen om het proefschrift in het Nederlands te schrijven, zodat het voor de hulpverleners in Nederland begrijpelijk en toepasbaar zou worden. Hier eindigen we voor een moment deze chronologie en pakken we eerst de geschiedenis van Sonja op om later onze gezamenlijke reis te vervolgen. Sonja Graafstal De reis van Sonja begint misschien wel eind 19e eeuw en begin 20e eeuw? Haar verre voorouders waren begaan met de slechtbedeelden onder de mensen. In Indonesië stichtte een verre oudoom een kindertehuis voor kinderen die geboren waren uit relaties van Nederlandse soldaten en Indonesische vrouwen. De kinderen die achterbleven in armoede nadat de soldaten waren teruggekeerd naar Nederland konden onderdak en scholing vinden in het kindertehuis van Pa van der Steur. Mensen met een verstandelijke beperking of een lichamelijk handicap vonden een thuis bij de overgrootouders van Sonja, die ook in Indonesië woonden. Het zorgen voor mensen en kinderen in nood blijft ook in latere generaties een belangrijk thema in de familiegeschiedenis. Dit heeft ook Sonja niet onberoerd gelaten. Op haar negentiende is ze gaan werken als pedagogisch medewerker bij de Van de Berghstichting in Noordwijk. Dit is een instelling voor mensen met een matig tot ernstig verstandelijke beperking en/of lichamelijke handicap. Haar affiniteit met deze doelgroep is groot, toch kon de opleiding Verpleegkundige Z haar niet echt bekoren, ze brak de opleiding af. Een nieuwe opleiding die zij samen met haar echtgenoot besloot te volgen en die mogelijkheden zou bieden tot missionaris bracht
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw