13 PROLOOG van zogenaamde ‘EBL-taal’2 dat potentieel geïnteresseerden moeilijk over de streep te trekken waren om zich fundamenteel te verdiepen in de methode. Het werd dus belangrijk om taal en woorden te vinden die begrijpelijk waren voor mensen in de hulpverlening. Bovendien zou deze taal gefundeerd moeten zijn op wetenschappelijke inzichten. Op die manier konden we de methode zowel overdraagbaar maken aan studenten Pedagogische Wetenschappen, als toegankelijk maken voor mensen die in de praktijk van de hulpverlening werken. Dankzij de geweldige steun van collegadocenten aan de Radboud Universiteit en de vele discussies die met hen gevoerd zijn werd duidelijk waar Carine zich feitelijk op richtte tijdens behandelingen. Dit verschilde ingrijpend van de werkwijze van EBL en een nieuwe naam werd noodzakelijk: Beweging-als-houvast. De kern hiervan is dat een beweging kan worden omschreven in termen van kenmerken, zoals snelheid, richting of de vorm van een beweging. Op deze manier kunnen bewegingen tussen personen met elkaar vergeleken worden. Begrippen als afstemming en interactie kunnen zo concreet gemaakt worden. Een wereld aan wetenschappelijke empirische studies vanaf de jaren 60 uit de vorige eeuw tot heden opende zich nu voor ons. In de theoretische hoofdstukken die hieruit zijn ontstaan doen we verslag van onze bevindingen waarbij we voorzichtig ook andere disciplines betrekken in onze bespreking. Het tweede punt dat van belang werd is de vraag of er sprake is van een algemeen geldend werkingsmechanisme dat de successen van Carine kan verklaren. Zoals gezegd was Carine keer op keer succesvol in haar behandelingen en dat al decennia lang en met jongeren met uiteenlopende problemen. De empirische resultaten lijken inderdaad het bestaan van een werkingsmechanisme te ondersteunen. In de discussie hoofdstukken staan we uitgebreid stil bij deze resultaten en bespreken dit vanuit het theoretisch kader dat in de theoriehoofdstukken aan bod is gekomen. We hopen dat de lezer nieuwsgierig geworden is naar zowel de theoretische onderbouwing van Beweging-als-houvast, als naar de feitelijke hulpverlening in deel drie en de bespreking hiervan in deel vier. Even stilstaan… Wanneer we tijdens onze reis nu op het punt gekomen zijn waarop we even stilstaan om te genieten van dit moment en we achterom kijken naar de weg die we gelopen hebben, dan rest ons verwondering. We zijn ieder afzonderlijk op onze eigen manier en vanuit een persoonlijke drive op pad gegaan. Op zoek naar manieren om mensen te helpen die door omstandigheden de weg naar verbinding met anderen niet hebben gevonden. Gaandeweg hebben onze paden elkaar gekruist en besloten we om samen 2 Termen als afstemmen, baby-spel en interactiestructuren werden niet concreet gemaakt waardoor er voortdurend verwarring ontstond over de betekenis in de uitvoering van de behandeling. P
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw