Sonja Graafstal en Carine Heijligers

14 PROLOOG verder te lopen. Niet wetende waar we precies zouden uitkomen of welke hobbels onderweg nog genomen moesten worden. Ieder van ons had op zichzelf deze mijlpaal nooit kunnen bereiken. We hebben elkaar nodig gehad en zijn samen verder gekomen dan we ooit hadden durven dromen. Een en een is meer dan twee! Onze ervaring heeft geleerd dat inmiddels vele studenten en hulpverleners hun eigen succesverhalen kunnen optekenen en verhalen over hoe het contact met hun cliënt meer wederkerig is geworden en hoe probleemgedrag is afgenomen. We zijn enorm dankbaar dat er op diverse instellingen orthopedagogen zijn aangesteld die bekend zijn met Beweging-als-houvast en een relationele manier van werken. Het is helaas bij lange na nog niet genoeg om een bredere verandering in de hulpverlening op gang te brengen, daarom is dit hoogtepunt slechts een tussenstop. Het eindpunt is nog niet bereikt en vooralsnog ook nog niet in zicht. Wie weet wat er nog ontdekt, gelopen of gecreëerd gaat worden. We reizen verder en zien hoe de weg zich ontvouwt. We lopen niet langer alleen of met zijn tweeën. We zijn dankbaar voor de vele mensen die ons begeleiden voor korte of langere tijd. Onze laatste woorden willen we bewaren voor Anna Bosman, die ons samengebracht heeft, ons alle jaren begeleid heeft en nooit moe is geworden om met ons alle zijpaden te bewandelen die nodig of overbodig waren. Anna, we maken een diepe buiging voor jou. Zonder jou waren we nooit tot hier gekomen! Dank je wel.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw