170 2B samen spelen omdat de hulpvrager vooral zijn eigen gang gaat. Aan de andere kant kan het ontbreken van initiatief ook gezien worden als een probleem in wederkerigheid, aangezien hier juist te weinig eigenheid van de hulpvrager zichtbaar is in vergelijking met de andere interactiepartner. Zoals in de voorgaande theoretische hoofdstukken uitvoerig is uiteengezet, worden alle gedragingen teruggebracht naar de meest eenvoudige en basale vorm van communicatie, de wederzijdse bewegingen van de interactiepartners. Om te onderzoeken hoe deze wederzijdse bewegingen inzicht geven in de mate van wederkerigheid van de betreffende relatie gaan we over naar de fase die Van Strien ‘diagnose’ heeft genoemd49. Wij gebruiken in plaats daarvan het begrip ‘gedragsanalyse’ om de volgende redenen. Diagnose stamt af van het Griekse woord diagnosis en betekent ‘vaststelling (o.a. van ziekte) op basis van kenmerken’. Degene die de diagnose stelt en de symptomen observeert is geen deel van het probleem, maar observeert iets buiten zichzelf aan de ander. In de methode Beweging-als-houvast staat daarentegen de relatie tussen hulpgever en hulpvrager centraal en maken beiden deel uit van de analyse. Daarnaast kan het woord ‘diagnose’ naar ons idee een onvermijdelijk en definitieve vaststelling van het probleem oproepen. Het begrip ‘gedragsanalyse’ is eerder een duiding van het moment; we veronderstellen namelijk dat het gedrag ook kan veranderen. Gedragsanalyse In de analysefase wordt gebruik gemaakt van twee technieken om de mate van wederkerigheid te onderzoeken. Allereest wordt de balans opgemaakt van gezamenlijkheid en onderscheid en als tweede wordt het proces van volgen en leiden in kaart gebracht. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van video-opnames met daarbij inachtneming de wetgeving rondom privacy en de benodigde toestemming. We observeren bij de gedragsanalyse de wederzijdse bewegingskenmerken van de personen namelijk richting, snelheid, afstand, spierspanning en geluid. Hoe dit er concreet uitziet wordt in de paragraaf ‘Beïnvloeding van de beweging’ uitgelegd en met voorbeelden toegelicht. Balans gezamenlijkheid en onderscheid Het opmaken van de balans betreft de verdeling van gezamenlijke en onderscheidende momenten. Hoe ziet dat er in deze interactie uit? Slaat de balans uit naar de kant van gezamenlijkheid of naar de kant van onderscheid wanneer alle bewegingskenmerken zijn geanalyseerd? Is er sprake van een eenzijdige nadruk op gezamenlijke of onderscheidende momenten in deze relatie, dat is de vraag die hier centraal staat. 49 In hoofdstuk 5a gaan we dieper in op ons perspectief op stoornissen.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw