Sonja Graafstal en Carine Heijligers

354 3F in de hulpverlening een denken op gang komt, dat vooruitgang niet rechttoe rechtaan is, maar dat vooruitgang eerder langs grillige paden en via perioden van chaos verloopt. Wij zijn in dit proefschrift uitgebreid ingegaan op de Complexe Systeemtheorie omdat dit het paradigma is waarbinnen wij onze opvattingen over ontwikkeling onderbouwen. Gelukkig stonden de begeleiders van de naschoolse dagbehandeling en de ouders van Yara open voor advies en durfden ze het aan om de hulpverlening nog enige tijd voort te laten duren. Zo kon er op een later moment toch van succes gesproken worden. Tenslotte, de diagnose ‘selectief mutisme’ wordt gemakkelijk gezien als een eigenschap van een persoon. Immers die persoon heeft toch selectief mutisme en praat niet tegen vreemden. Uit deze casestudie blijkt dat dit niet-praten tegen vreemden niet zo zwartwit is als gedacht. Veerle was bij het eerste contact een vreemde voor Yara, maar door aan te sluiten bij Yara en daardoor voldoende herkenning te bieden bleek dat Yara geen enkel probleem had om te praten. Het probleem zit niet in Yara, maar het probleem speelt zich af in de relatie van Yara met de omgeving. Door een ander aanbod van communiceren, kon Yara langzaam wennen aan een omgeving die anders communiceert dan zij gewend was en prettig vond.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw