388 3H in welke attracties zij is geweest in Disneyland. Vervolgens vertelt Floyd wat hij heeft meegemaakt en verhoogt hierbij zijn snelheid van spreken. Anouska volgt Floyd in zijn enthousiaste manier van spreken, door ook sneller te spreken en kreten te slaken. Uit deze analyse worden een paar dingen duidelijk. Allereerst valt de manier van bewegen van Floyd op ten opzichte van die van Anouska. Sommige bewegingen van Floyd zijn sneller, feller en korter te noemen vergeleken met die van Anouska. Hij kan ineens zijn armen naar voren of omhoogsteken, opspringen van zijn stoel of met zijn stem een uitroep slaken. Zijn spierspanning stijgt tijdens deze bewegingen. Anouska daarentegen blijft de hele sessie op haar stoel zitten, beweegt met grote en langzame gebaren en met een lage spierspanning. Verder valt op dat Floyd met heel korte momenten de kant van Anouska opkijkt. Zij kijkt juist langere tijd naar Floyd of kijkt langere tijd naar haar schoenen of trui. Daarnaast zijn er ook opmerkelijke verschillen te melden in het tweede deel van de ontmoeting in vergelijking met het eerste deel. In het eerste deel heeft het gesprek de vorm van een interview, waarin Anouska de vragen stelt en Floyd met korte antwoorden reageert. Hij kijkt haar ook niet aan tijdens het gesprek. Deze vorm verdwijnt totaal wanneer Anouska iets over zichzelf vertelt, namelijk wat ze gaat eten vandaag. Ze maakt zichzelf hiermee zichtbaar voor Floyd en dit heeft direct effect, want nu volgt hij uit eigen beweging dit onderwerp door te vertellen wat hij lekker vindt. Ze vinden vervolgens nog meer overeenkomsten in wat ze lekker eten vinden. Op het bewegingskenmerk richting (onderwerp) is nu een grote mate van gezamenlijkheid ontstaan, waarin beiden om beurten een nieuw aspect inbrengen en hierdoor de interactie verlengen. Wanneer het gesprek over Disneyland gaat worden beiden enthousiast en volgen ze elkaar ook in de bewegingskenmerken snelheid, afstand en geluid. Interpretatie volgens Beweging-als-houvast In het contact tussen Floyd en Anouska valt op dat de vluchtigheid in kijkrichting vergelijkbaar is met het interactiepatroon van een jonge baby. Hij kijkt kort richting Anouska als hij praat en ook als zij praat kijkt hij soms kort haar richting op. Ook valt op dat wanneer Anouska met veel gebaren en grootse armbewegingen praat, hij haar bewegingen weliswaar niet volgt, maar wel langer haar richting op kijkt. Dit gebeurt ook als ze met veel intonatie iets over zichzelf vertelt. Als Anouska alleen maar vragen stelt, dan beantwoordt Floyd deze met weinig woorden zonder haar aan te kijken. Uit de beschrijving van het probleemgedrag is af te leiden dat Floyd een structuur heeft van ‘erop af’ gaan, zonder rekening te houden met de ander. Dat is te vergelijken met een peuter in de ‘peuterpubertijd’, die zelfstandig op pad gaat en de dingen naar zijn eigen hand zet. Dit is op te maken uit de manier waarop hij autonoom zijn weg gaat, zijn eigen zin met kracht wil doorzetten en de situatie niet weet in te schatten en bijvoorbeeld door anderen heen praat. Een peuter is echter nog op te tillen en uit
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw