391 FLOYD - ANOUSKA/RAISA van Anouska meer gaan volgen. Hij is zich ook meer bewust van haar aanwezigheid en haar als persoon. Dit is onder meer te zien aan het stuk chocola dat zij van hem krijgt. Anouska daarentegen is Floyd minder gaan volgen in zijn bewegingen. Ze blijft langere tijd in dezelfde houding zitten en volgt Floyd niet wanneer hij naar achteren en voren beweegt, kort en fel met zijn armen zwaait of het cadeautje snel naar links en rechts schuift. Ook volgt ze zijn kijkrichting minder dan bij de eerste bewegingsanalyse. Als hij wegkijkt blijft Anouska hem aankijken. Anouska volgt Floyd wel in zijn spreektempo en in de variatie in toonhoogte. Ook is er groei te zien in de momenten van prettig contact, zoals blij zijn om het verjaardagscadeautje, het delen van de chocolade paashaas en het ‘niet-lachenspelletje’. Zijn manier van verbinding maken en ‘op de omgeving afstappen’ is echter nog steeds niet passend in hun contact, omdat hij Anouska een paar keer knijpt en een prop papier in haar gezicht gooit. Vervolgens laat hij wel los als zij met een gezicht zonder emoties naar hem kijkt en zegt dat ze het niet leuk vindt78. Ook het ‘spel’ van het wegduwen van het cadeau en weer terugpakken kan onprettig overkomen. Anouska blijft echter rustig, beweegt en praat op dezelfde kalme toon als daarvoor en stelt voor het cadeautje weer mee te nemen als hij het niet leuk vindt. Floyd kan met Anouska meegaan in de rust en neemt vervolgens zelf het initiatief tot een spel van elkaar aankijken en gekke bekken trekken zonder in de lach te schieten. Interpretatie volgens Beweging-als-houvast In dit filmfragment is er een duidelijke vooruitgang te zien in het interactiepatroon tussen Floyd en hulpgever Anouska. De vluchtigheid in kijkrichting is afgenomen. Deze vluchtigheid hebben we bij aanvang geïnterpreteerd als een interactiepatroon dat passend is voor een baby. Nu is te zien dat de aandachtspanne van Floyd in aankijken is gegroeid. Ook het waarnemen van Anouska is verbeterd. Floyd ervaart dat er grenzen zijn en dat sommige acties en handelingen voor de ander niet leuk zijn. Tegelijk laat deze analyse zien dat er nog meer hulpverlening nodig is om de ingezette ontwikkeling verder door te zetten. Het gedrag van Floyd in relatie tot Anouska heeft nog veel weg van een peuter en is nog niet passend bij wat er van hem verwacht wordt op basis van zijn kalenderleeftijd en zijn cognitieve vermogens. 78 Deze interventie heeft veel weg van het ‘Still-face experiment’ van Tronick et al. (1975), waarbij een moeder tijdens een plezierige interactie met haar baby voor een kort moment een uitdrukkingsloos gezicht trekt en niet ingaat op de uitnodigingen van haar baby om contact te maken. De baby ervaart hierdoor verbreking van de verbinding met moeder en wil dit herstellen. Om hier in de behandeling voor te kiezen is om duidelijk te laten voelen dat de verbinding even verbroken is en dat dit komt omdat wat Floyd doet niet leuk gevonden wordt door Anouska. Deze emotieloze gezichtsuitdrukking is een ervaring die Floyd zelf kan opmerken en dat uitnodigt om de verbinding weer te herstellen. 3H
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw