405 FLOYD - ANOUSKA/RAISA jou!!!!’ Waarna hij op kalme toon vervolgt: ‘kan je dat effe oppakken alsjeblieft’. Wanneer Raisa zegt, ‘ja-nee echt niet’, staat Floyd op, pakt haar bij de schouders en schudt haar door elkaar. Raisa haalt zijn handen van haar schouders, schudt haar hoofd en zegt dit niet leuk te vinden. Uiteindelijk raapt hij de kaarten op en spelen ze samen de laatste zeven minuten van het fragment ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet....’ Het contact oogt hersteld. Wat opvalt in dit fragment is dat er nog steeds sprake is van een grote mate van onderscheid in de interactie. Het vinden van een gezamenlijke activiteit verloopt moeizaam, waarbij alle initiatieven van Floyd op een nee stuiten bij Raisa. Beiden volharden in hun standpunten en volgen elkaar niet. Ook in de bewegingskenmerken zijn er grote verschillen te zien. Zo praat Floyd met hardere stem en met veel intensiteit, terwijl Raisa op rustige en zachtere toon blijft praten. Floyd beweegt met heel zijn lichaam en maakt grote gebaren met zijn armen, terwijl Raisa stil op haar stoel blijft zitten en kleine bewegingen maakt. Beiden volgen elkaar niet in stemgeluid, gebaren of bewegingen met het lichaam. Daarnaast valt de toenemende heftigheid van Floyd op in zijn reacties naar Raisa. Gedurende het fragment neemt de heftigheid toe. Het begint met roepen ‘ga weg’, vervolgens hard op de tafel slaan, tong uitsteken, zijn overwinning luidkeels door de ruimte galmen, schelden en Raisa bevelen de kaarten op te ruimen en eindigt bij het door elkaar schudden van Raisa. Interpretatie volgens Beweging-als-houvast Na anderhalve maand blijkt uit het interactiepatroon dat er geen vooruitgang is geboekt wat betreft het ontwikkelen van wederkerigheid tussen Raisa en Floyd. Floyd is Raisa niet meer gaan volgen en ook Raisa volgt Floyd niet. Was er bij aanvang van dit hulpverleningstraject nog sprake van volggedrag door beiden vanwege verbale aanwijzingen of directe vragen, in de beschreven discussie is daar geen sprake meer van. Beiden houden voet bij stuk. Het advies aan Raisa om volggedrag van Floyd te ontlokken door zich meer te richten op de bewegingen van Floyd in plaats van op verbale taal, wordt niet uitgevoerd door Raisa. Waar Floyd luid en hard praat, blijft Raisa zacht en rustig praten. Tegenover de grote bewegingen van Floyd, staan de kleine bewegingen van Raisa. Daarnaast is er nog steeds sprake van nadruk op verbaal corrigeren en op een verbale manier initiatief nemen. Het interactiepatroon dat bij de eerste analyse al zichtbaar was, heeft zich verstevigd in plaats van dat het veranderd is. Raisa bepaalt de activiteit die er wel of niet gedaan gaat worden en zet de kaders neer waarbinnen gereageerd kan worden. Floyd protesteert steeds luider tegen deze kaders en zet zich hier ook fysiek tegen af. Anders gezegd, 3H
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw