Sonja Graafstal en Carine Heijligers

424 3H Bijlage E. Toelichting beëindiging hulpverleningsproces Hoewel er na de hierboven beschreven incidenten contactherstel plaatsvond, is toch besloten om de hulpverlening te beëindigen. Het lukte Raisa niet om in deze relatie haar bewegingspatroon zo aan te passen dat de relatie voor beiden prettig bleef. Haar voorkeur voor instructie en sturing middels verbale taal bleef overeind en synchronie middels beweging kwam niet van de grond. Het moment waarop Floyd op luide toon overwinningsklanken door de ruimte galmt en Raisa reageert door te vragen of hij ook kan fluisteren, is daar een goed voorbeeld van. De bedoeling van Raisa om hem mee te nemen naar een lager stemvolume is in zichzelf een goed idee. De manier waarop ze dit doet, namelijk verbaal, is niet helpend om een blijvende verandering bij Floyd tot stand te brengen. Verbale instructies worden al jaren gegeven en ze leiden niet tot gedragsverandering en wederkerigheid. Wat Floyd nodig heeft is dat hij zich erkend voelt in de onderliggende gevoelens van teleurstelling, de vreugde om de overwinning en misschien een restje boosheid. Het is Raisa niet gelukt om met zijn gevoelens te synchroniseren. Noch verbaal, door te zeggen dat ze begrijpt dat hij teleurgesteld is, noch door beweging, door bijvoorbeeld mee te juichen. Zij blijft haar rustige zelf, waardoor het onderscheid tussen hen beiden blijft bestaan. Hierdoor wordt er niet aan het doel van de hulpverlening gewerkt, namelijk om Floyd eerst te volgen in zijn bewegingsintensiteit en vanuit gezamenlijkheid hem mee te nemen naar een lagere intensiteit. Voor Floyd betekende dit het einde van de inzet van Beweging-als-houvast, want moeder wilde niet opnieuw haar goedkeuring geven voor een volgend traject. Zij was boos dat het de hulpverlening niet was gelukt en wilde niet verder meewerken. Voor Raisa is er gezocht naar een andere manier om te oefenen met haar bewegingspatroon, om deze cursus toch met succes af te kunnen sluiten. Zij heeft de resterende maanden gewerkt met een baby-nichtje, waarbij ze kon ervaren hoe ze haar bewegingen en taal als vanzelf afstemde op die van de baby. De vertaalslag maken hoe je dit dan doet in relatie tot een jongen van 13 jaar, heeft zij binnen de gegeven casus en cursus niet kunnen maken. Precies dit maakt Beweging-als-houvast voor een aantal hulpgevers moeilijk.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw