433 DE ZEVENSTER een schaaltje van het dienblad, kijkt naar Noortje die vervolgens knikt. Vanessa loopt naar Irma en vraagt of het uitkomt om een nieuw hapje te proeven. De hier beschreven activiteit is uiteraard verschillend van die van het allereerste spelletje Yahtzee. Toch kunnen we de ontwikkeling die de jongeren hebben doorgemaakt bespreken aan de hand van deze activiteit. Irma en Bart krijgen de blinddoek voor en moeten dus ‘wachten’. Dit doen zij zonder zich af te laten leiden of andere dingen te doen. Ze zitten stil en wachten vol spanning af. Noortje en Vanessa verdelen zonder problemen de overige taken tussen hen beiden. Allereerst is Irma aan de beurt voor het proeven van het eten en moet Bart nog even wachten. Als hij ook een hap genomen heeft overleggen Irma en Bart samen over de smaak. Noortje en Vanessa wachten tot zij klaar zijn met overleggen en zeggen intussen niks. Interpretatie volgens Beweging-als-houvast Bij het Yahtzee spel was het duidelijk dat ‘wachten op je beurt’ gepaard ging met aandachtverlies van het spel. Er was geen aandacht voor ‘de beurt’ van de ander en tijdens het ‘wachten’ werd er door de beurt van de ander heen gepraat of er werd iets anders gedaan. Kortom er was geen volggedrag te zien en ook was er geen sprake van wederkerigheid. Tijdens de activiteit van het ‘eten proeven’ is te zien dat iedereen de volledige aandacht bij het gezamenlijke spel houdt ongeacht of ze moeten wachten of niet. Er is samenwerking, de taken en rollen worden verdeeld. Ieder groepslid houdt zich aan de regels van het spel en houdt zich aan de rol die het zelf gekozen heeft. Er is geen sturing vanuit Irma meer nodig om de aandacht van de jongeren bij het spel te houden. De beurtwisseling is van een eenvoudig patroon zoals om de beurt gooien, doorontwikkeld naar een complex spel met verschillende rollen en taken en waarin samenwerking mogelijk is geworden. Gezinsrelaties In het voorjaar van 2014 is bij de moeders van Bart, Noortje en Vanessa navraag gedaan over het effect van de hulpverlening. Aan hen is gevraagd of zij verschil hebben gemerkt in de thuissituatie na de hulpverlening met Beweging-als-houvast. Een samenvatting van de belangrijkste bevindingen is hier weergegeven. De jongeren waren in 2014 niet meer geïndiceerd voor de naschoolse dagbehandeling. De periode voordat de hulpverlening werd ingezet is gebaseerd op verslaglegging van de naschoolse dagbehandeling. Moeder over dochter Noortje Voorafgaan aan de hulpverlening Noortje had moeite om andere mensen te begrijpen en gaf aan het gevoel te hebben dat andere mensen haar ook niet begrepen. Voor een buitenstaander leek ze vooral vanuit zichzelf te reageren en anderen niet op te merken. Zo kon zij bij binnenkomst meteen 3I
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw