544 5B Literatuur Greenspan, S. I., & Thorndike, N. (1983). First feelings. Milestones in the emotional development of your baby. Penguin Books. Greenspan, S. I., & Wieder, S. (2003). Als uw kind speciale aandacht nodig heeft. Intellectuele en emotionele groei stimuleren. (A. Hazenberg, J. B. Kanon, & E. Strijbos, Trans.; G. Couterier, P. Donkersloot, K. Dun, A. Geluk, P. van der Pol, Eds.). Lifetime (Origineel werk gepubliceerd in 2003) Mercer, J. (2017). Examining DIR/Floortime™ as a treatment for children with autism spectrum disorders: a review of research and theory. Research on Social Work Practice, 27(5), 625-635. http://doi.org/10.1177/1049731515583062 Solomon, R. (2016). Autism: The potential within. The PLAY Project Approach to helping young children with autism. www.lulu.com Methode Heijkoop Het doel van de methode Heijkoop (www.heijkoop-academy.nu) is om via de interactie het leven van mensen te verbeteren over wie de omgeving zich ernstig zorgen maken, omdat zij moeilijk te begrijpen of bedreigend gedrag vertonen. De doelgroep bestond aanvankelijk uit mensen met een meervoudige, zintuigelijke en/of verstandelijke beperking. Later bleek dat de methode ook bruikbaar was voor hulpvragers in de ouderen- en verpleeghuiszorg en binnen domeinen als het onderwijs en instellingen voor GGZ en gezinsbegeleiding. Er zijn geen contra-indicaties ten aanzien van hulpvragers bekend. Er zijn echter wel enkele belangrijke randvoorwaarden te noemen. Het is nodig dat alle betrokkenen informeel en formeel instemmen met de methode. Met betrokkenen wordt bedoeld de familieleden, hulpgevers, leidinggevenden, teamadviseurs en het management van de organisatie waar de hulpvrager mogelijk onderdeel van uitmaakt en indien mogelijk, de hulpvrager zelf. Het belangrijkste uitgangspunt van de methode is dat Ontdekkend Kijken bij de hulpgevers een bewustwordingsproces aanwakkert waarbij zij de mogelijkheden gaan zien voor de ontwikkeling van nieuwe sociale interacties tussen hen en de hulpvrager. Met hulpgever wordt bedoeld iedereen met wie de hulpvrager omgang heeft, dus ook familieleden. Hulpgevers krijgen daardoor vertrouwen in het herstel van de relatie tussen hen en de hulpvrager en zij worden daarbij gevoed door: a. aandacht voor lichaamstaal en niet zozeer voor het gesproken woord. In veel gevallen is talige communicatie niet mogelijk en als dat wel het geval is, dan is gebleken dat dit niet leidt tot duurzame verbetering. b. de erkenning dat er altijd wederzijdse beïnvloeding plaatsvindt tussen hulpvrager en hulpgever en dat de hulpvrager en hulpgever evenwaardig zijn. c. betekenisvol in plaats van verklarend te kijken. In veel gevallen zijn we geneigd om een verklaring voor het gedrag te geven dat als problematisch wordt ervaren. Voorbeelden zijn: die hulpvrager gedraagt zich zo, omdat hij zijn zin niet krijgt,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw