650 APPENDICES veranderen. Het doel hiervan is het creëren van een nieuwe interactiestructuur, gebaseerd op wederkerigheid, waardoor de hulpvrager in staat is om sociale interacties op een andere manier tegemoet te treden. Het aangrijpingspunt is de wederzijdse beweging, met als doel gedragsverandering en ontwikkeling bij de hulpvrager op gang te brengen. We veronderstellen dat het werkingsmechanisme dat hiervoor verantwoordelijk is, het biologisch vermogen van de mens is om meebewogen te zijn met de beweging van de ander of de omgeving. Wij veronderstellen vervolgens dat dit vermogen de basis vormt voor communicatie, de motor van ontwikkeling is en het aangrijpingspunt voor de hulpverlening. Op basis van de behaalde resultaten ontstond de vraag naar de wetenschappelijke onderbouwing van de methode. Hieruit vloeide de vraag voort naar de onderbouwing van het veronderstelde werkingsmechanisme. Een onderbouwing die zowel theoretisch als empirisch gefundeerd is. De vraag naar de valorisatie van Beweging-als-houvast ontstond tijdens het proces van het schrijven van deze thesis. Hoe kunnen we de theoretische en empirische kennis die we hebben opgedaan aanwenden ten gunste van de maatschappij? Van de vijf delen van het proefschrift Theorie, Methode, Resultaten, Discussie en Valorisatie volgt hieronder een samenvatting. Theorie Uitgangspunten Het leggen van een theoretisch fundament begint bij het slaan van pijlers waarop het fundament komt te rusten. De pijlers zijn de uitgangspunten van de methode en omvatten de begrippen ‘beweging’, ‘relatie’ en ‘zelfbegrip’. De eerste pijler ‘beweging’ definiëren we aan de hand van het belanghebbende werk van Sheets-Johnstone (2011). We plaatsen hiermee beweging in het hart van de methode. We onderschrijven de uitspraken van Sheets-Johnstone (2011) dat beweging de moeder van alle cognitie is en het hart van het leven. Beweging is het fundament van de natuur. Zonder beweging is er geen kennis, geen groei, geen ontwikkeling. Beweging stelt de mens, dier en planten in staat om te reageren op veranderingen in de omgeving. Beweging biedt de mogelijkheid tot exploreren en creëren. Al bewegend komen we als mens ter wereld en ontdekken we met onze zintuigen de wereld om ons heen en wie we zelf zijn. Beweging wordt door Sheets-Johnstone (2011) gezien als het ‘vergeten zintuig’, aangezien kinesthesie zelden of nooit genoemd wordt in het rijtje van zintuigen. Echter, zonder kinesthesie kunnen we geen kennis opdoen over onszelf. Alle andere zintuigen vertellen ons iets over de buitenwereld, maar beweging is het enige zintuig dat iets vertelt over onszelf. Kinesthesie betreft de positie en het snelheidsgevoel van de lichaamsdelen. Aan deze positie en het snelheidsgevoel kennen we subjectieve evaluaties toe. Dit geldt voor de evaluatie van de eigen beweging, is deze aangenaam of niet bijvoorbeeld, maar ook voor de beweging
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw