Sonja Graafstal en Carine Heijligers

679 NEDERLANDSE SAMENVATTING hulpgever hun eigenheid in wil het een ‘goede’ hulpverleningsrelatie genoemd kunnen worden. Er is ruimte voor beide personen om hun ‘zelf’ in te brengen en zich daarin aan elkaar te laten zien. In een waarlijk menselijke hulpverleningsrelatie is wederkerigheid noodzakelijk en kunnen wij spreken van ‘goede zorg’. Aan het eind van deze samenvatting hopen wij duidelijk gemaakt te hebben, dat ondanks dat er heel veel gebeurt in het werkveld en het onderwijs, er nog veel nodig is om deze manier van denken en werken meer bekend te maken. We hopen dat instellingen of praktijken het belang gaan zien van het ontwikkelen van wederkerigheid en de uitdaging met ons willen aangaan om dit op grotere schaal te gaan inzetten. We besluiten met de uitspraak van Peter Molenaar (2004) waarmee hij een wens doet in de richting van het onderzoek in de psychologie: “A manifesto on psychology as idiographic science: Bringing the person back into scientific psychology, this time forever”. We vertalen dit graag naar een wens voor de zorg. “Een manifest voor de zorg: Laten we relationeel werken terugbrengen in de hulpverlening, vanaf nu en voor altijd”. A

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw