696 APPENDICES buurtgenoten, als we elkaar nodig hebben weten we elkaar te vinden. Al vele jaren leven we in een buurtgemeenschap waarbij we voor elkaar zorgen. Ik dank de kinderen en hun ouders die ik heb ontmoet tijdens mijn werkzame jaren bij de Browndale-huizen en het hieraan verbonden schooltje. Hier is ook de innige band ontstaan met mijn prachtige pleegdochter waar ik erg van ben gaan houden en die tegen alle verdrukking in haar leven op de rit gekregen heeft. We delen onze levens nog steeds en daar ben ik dankbaar voor. Op dit schooltje leerde ik Marijke Rutten-Saris kennen. Na onze eerste ontmoeting hebben we elkaar nooit meer uit het oog verloren en dat resulteerde in een levenslange vriendschap tot haar dood. Lieve Marijke, jij stimuleerde me om door te gaan. Ik ben je dankbaar voor onze samenwerking en het vertrouwen wat je me hebt gegeven voor mijn onconventionele inzichten over ontwikkeling. Zonder jou was ik niet waar ik nu ben. Ik houd ongelofelijk veel van je. Ik dank mijn vrienden van de Kopse Hof. Al velen jaren delen we als oud-studenten en collega’s gebeurtenissen uit het leven en over het werk. Ik ben van jullie gaan houden, we weten elkaar nog steeds te vinden. Uit deze vriendschap en samenwerking is de ‘onderzoekskring’ voortgekomen. Mensen die bereid waren om iedere maand maar weer in de avonduren of in het weekend bij elkaar te komen voor uitwisseling over ontwikkeling, Claartje, Joan, Marijke, Christianne, Jan, Jaäl, Floor, Wendy, Anne, Ron, Thea, Liesbeth, Sonja, Anna, dank voor jullie niet aflatende inzet. Bij de zorgaanbieder Oosterpoort in Oss maakte ik kennis met de methode ‘videohometraining’ en kon dit bij andere instellingen verspreiden. Ik kreeg het vertrouwen om te werken met jongeren en hun gezinnen in de knel. Gezinnen met huilbaby’s, het gezin van Teun waar een voorlichtingsfilm van is gemaakt, Bea en Johan die op de tv hun verhaal hebben gedaan. Ik ben hen en alle gezinnen dankbaar voor het openen van hun deur en dat jullie mij in vertrouwen hebben genomen om de situatie te willen veranderen. Ik dank mijn lieve vriendin Irene, die ik heb leren kennen bij het Medisch Kinderdagverblijf (MKD) en met wie ik 10 jaar lang de kamer heb gedeeld. We bespraken lief en leed over de dingen van het leven en speciaal over kinderen waarbij groot worden niet vanzelf ging. Lieve Irene, wat is het toch fijn om nog steeds zoveel met je te kunnen delen, heel veel dank daarvoor. Ook aan de andere medewerkers denk ik terug. Wat hebben we daar als medewerkers toch veel van elkaar mogen leren. Nog steeds is er met sommigen een waardevol contact. Dank aan de mensen die ik ontmoet heb bij mijn werkzaamheden op het Boddaertcentrum in Den Bosch, het kinderhuis Reek, de dagbehandeling van Herlaarhof en de vrouwenopvang in Den Bosch. Hier heb ik Dilek Karahisarli leren kennen. Dilek zei
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw