Caroliene Meijndert

166 Addendum Samenvatting Restauratieve tandheelkunde richt zich op het functioneel en esthetisch herstel van (ontbrekende) tanden en kiezen. Het ontbreken van gebitselementen kan op verschillende manieren worden opgelost. Eén van die manieren is implantaattherapie. Bij implantaattherapie wordt een implantaat in het kaakbot verankerd om vervolgens te dienen als een pijler voor het bevestigen van een kroon of een brug, of voor het ondersteunen van een volledig kunstgebit. Het doel van implantaattherapie in de esthetische regio is het bereiken van zowel een succesvolle integratie van het implantaat in het kaakbot als een fraaie esthetische contour van harde en zachte weefsels rondom het implantaat. Sinds de introductie van implantaten in de restauratieve tandheelkunde is een groot aantal implantaatsystemen, chirurgische technieken en prothetische materialen ontwikkeld. Inmiddels is de implantaattherapie een alom aanvaarde behandelmethodiek geworden. Het overkoepelende doel van het in dit proefschrift beschreven onderzoek was om de korte en lange termijn uitkomsten van enkeltandsvervanging met behulp van implantaten in de esthetische regio van de bovenkaak te objectiveren. In de in hoofdstuk 2 beschreven studie worden de 10-jaars resultaten van het plaatsen van een tissue-level implantaat geanalyseerd. Bij het tissue-level implantaat ligt de verbinding tussen het abutment en het implantaat op tandvleesniveau. De gedachte die hieraan ten grondslag ligt, is dat de randspleet tussen het abutment en het implantaat, de plek waar bacteriën zich bij voorkeur kunnen nestelen, zich niet op botniveau bevindt en er minder botverlies zal optreden. Drieënnegentig patiënten (44 mannen en 49 vrouwen, gemiddelde leeftijd 33 jaar) met een ontbrekende voortand en een uitgebreid botdefect van de kaak in de esthetische regio van de bovenkaak werden geïncludeerd. Om een implantaat in deze regio van de kaak te kunnen plaatsen, moest eerst het defect worden opgebouwd met eigen bot of kunstbot. Het doel van de studie was het verkrijgen van een antwoord op de vraag of het uitmaakt welk augmentatiemateriaal en welke chirurgische methode het beste kunnen worden toegepast voor het verkrijgen van een goede peri-implantaire gezondheid en een fraai esthetisch resultaat. Het tekort aan bot was opgebouwd middels augmentatie met alleen kinbot, augmentatie met kinbot bedekt met een membraan, of augmentatie met een botsubstituut bedekt met een membraan. Na een genezingsperiode van 3-6 maanden werd het implantaat geplaatst. Zes maanden later werd het implantaat vrijgelegd en een tijdelijke kroon geplaatst. Drie maanden later werd deze tijdelijke kroon vervangen door de definitieve kroon. Vooraf aan de behandeling en 1 maand (T 1 ),