Caroliene Meijndert

167 Samenvatting 12 maanden (T 12 ) en 120 maanden (T 120 ) na de plaatsing van de definitieve kroon werd de gezondheid van peri-implantaire weefsels beoordeeld, en werden gestandaardiseerde röntgenfoto’s en lichtfoto’s gemaakt om veranderingen van het botniveau en het tandvlees te kunnen beoordelen. Tevens werd de tevredenheid van patiënten over het behandelresultaat met behulp van vragenlijsten geanalyseerd. Tien jaar na het plaatsen van de definitieve kroon bleken nog 72 van de 93 patiënten te kunnen deelnemen aan het vervolgonderzoek. De 10-jaars overleving van het implantaat was 95,7%: 4 implantaten waren verloren gegaan. De implantaatoverleving verschilde niet tussen de drie onderzochte groepen, noch werden er significante verschillen waargenomen in andere behandeluitkomsten. Het peri-implantair botverlies na 10 jaar was gering, namelijk gemiddeld 0,48 mm mesiaal en 0,30 mm distaal. De recessie van de mid- buccale gingiva was zeer gering, namelijk gemiddeld 0,32 mm. Ook waren vrijwel alle patiënten (98,6%) tevreden met het eindresultaat. Dit bleek uit een gemiddelde score van 8,6 op een schaal van 0-10. Geconcludeerd werd dat ook op lange termijn het zowel klinische en röntgenologische beeld als de esthetische uitkomst en patiënttevredenheid zeer gunstig waren. De uitkomsten van de drie onderzochte augmentatiestrategieën waren vergelijkbaar. In hoofdstuk 3 wordt een studie beschreven waarin de 5-jaars resultaten na het plaatsen van een bone-level implantaat werden geanalyseerd. Bone-level implantaten worden op botniveau geplaatst en hebben als voordeel dat er meer vrijheid is voor het creëren van een individueel vormgegeven abutment. Door het abutment een kleinere diameter te geven dan het implantaatplatform, verschuift de randspleet (en de bacteriën) weg van de botrand (platform switching). Dit moet het botverlies als reactie op bacteriën tegen gaan. In 60 patiënten (29 mannen en 31 vrouwen, gemiddelde leeftijd 37 jaar) met een solitair ontbrekend gebitselement in de esthetische zone van de bovenkaak werd een bone-level implantaat geplaatst. Bij 29 van de 60 patiënten was te weinig bot aanwezig om een implantaat te plaatsen. Bij deze patiënten werd eerst een bottransplantatie met autoloog bot en een botsubstituut verricht. Na een helingsperiode van 3 maanden werd het implantaat geplaatst. In alle patiënten werden de implantaten drie maanden na het plaatsen vrijgelegd en voorzien van een tijdelijke kroon. Hierbij werd een implantaat abutment verbinding met platform switching gebruikt. Drie maanden later werd de definitieve kroon geplaatst. Voorafgaand aan de behandeling, en 1 maand, 12 maanden en 60 maanden na plaatsing van de definitieve kroon werden het klinische en röntgenologische beeld beoordeeld. Daarnaast werd de tevredenheid van de patiënten gemeten met vragenlijsten en het esthetische resultaat beoordeeld op lichtfoto’s met behulp van een esthetische index (PES/WES). Vijftig van de 60 patiënten A