Caroliene Meijndert

170 Addendum van de mucosa, het plaatsen van het implantaat met gelijktijdige augmentatie van de resterende alveoleruimte met autoloog bot en een botsubstituut, en het direct plaatsen van de tijdelijke kroon. Deze tijdelijke kroon werd na drie maanden vervangen door de definitieve kroon. Eén jaar na het plaatsen van de definitieve kroon waren de implantaten stabiel, waren geen complicaties opgetreden, was het peri-implantaire botniveau stabiel, was de peri-implantaire mucosa gezond en de patiënttevredenheid hoog. Een gemeenschappelijke uitkomst maat van de in de vorige hoofstukken beschreven onderzoeken was de stabiliteit en gezondheid van peri-implantaire weefsels. Mogelijk ligt de toegepaste implantaat-abutment connectie aan deze gunstige resultaten (mede) ten grondslag. Omdat nog weinig bekend was over het effect van de implantaat-abutment configuratie op het peri-implantaire botniveau en mogelijk effect op de esthetiek werd een systematische literatuurstudie gedaan naar het effect van implantaat-abutmentconfiguraties op het verlies van implantaten, het peri- implantaire botniveau en het mid-buccale mucosaniveau rond solitaire implantaten in de esthetische regio ( hoofdstuk 7 ). Er werd gezocht in verschillende online zoekbanken (Pubmed, EMBASE, Cochrane, Scopus, Open Grey en African Journal Online, tot 1 december 2020). Het risico op bias werd beoordeeld met RoB 2.0 en ROBINS-I. De prospectieve studies die aan de inclusiecriteria voldeden werden onderverdeeld naar de interne implantaat-abutment configuratie: i) platformswitch met conische interne configuratie (PS-conisch), ii) platform-switch met parallelle interne configuratie (PS- parallel) en iii) platform-match met parallelle configuratie (PM-parallel). Vierenveertig van de 5.513 gevonden studies kwamen in aanmerking voor nadere analyses. Uit de analyses kwam naar voren dat verandering van botniveau en implantaatverlies niet significant verschilden tussen de PS-conische en PS-parallelle configuraties, maar het botverlies van deze configuraties was wel beiden significant lager dan dat van de PM- configuraties. Ook gingen na toepassing van de PS-conische configuratie significant minder implantaten verloren dan wanneer een PM-configuratie werd toegepast. Het niveau van de mid-buccale mucosa verschilde echter niet tussen de drie configuraties. Er werd geconcludeerd dat, hoewel voor beide groepen geldt dat er weinig botverlies optreedt, de toepassing van PS-conische en PS-parallelle configuraties met significant minder botverlies gepaard gaan dan bij de toepassing van PM-parallelle configuraties. Alle drie configuraties vertoonden slechts kleine en vergelijkbare veranderingen in het mid-buccale mucosaniveau. De belangrijkste onderzoeksresultaten worden in een breder kader besproken in hoofdstuk 8 . In het algemeen kan worden gesteld dat een solitaire tandvervanging in