Luppo Kuillman

Acknowledgements 151 op voortgang op de momenten dat ik weer een life-event had te verduren en onttrok je ook uit de formele begeleidersrol op het moment dat jij dacht dat het voor mij beter zou zijn. En hier ligt het dan, het proefschrift waarvan jij mij de basis van de psychometrische analyses, schaalconstructie en keuzes uit statistische methoden in dit moeizaam traject hebt aangereikt. Was het dan allemaal zo moeilijk? Nee, maar het leven heeft me danig op de proef gesteld dat jouw troostende, bij tijden vaderlijke woorden mij er menigmaal door heen hebben gesleept. Dank voor alles wat je voor mij hebt gedaan en (nog steeds) betekent ! Gerard Jansen, jouw bijdrage aan de totstandkoming van dit proefschrift loopt op vele fronten - ook in tijd - gelijk op met die van Berry. Van onschatbare waarde, in jouw geval niet alleen als formeel co-promotor, maar evenzo belangrijk óók als menselijk begeleider ! Ook jij bood met regelmaat een luisterend oor in mijn worstelingen rondom het onderzoek, maar zeker ook van die in de privé- en werksfeer. In de beginjaren van het promotieonderzoek waren wij het met zijn drieën (jij, Berry en ik) die de gebruikte instrumenten vertaalden, aanpasten aan de context van de Nederlandse gezondheidszorg en zelfs een paar ontwikkelden, en stonden wij voor mijn gevoel ‘schouder-aan-schouder’ met elkaar aan de voorkant van dit traject en de dataverzameling. Op de rake momenten legde jij in de discussies het gewicht in de schaal als een doorwinterde onderzoeker met iedere keer maar weer mij dwingend naar het groter goed: “Luppo, wat is de praktische relevantie van je bevindingen?”. Deze vraag zal ik zeker meenemen in het vervolg van mijn carrière als onderzoekend professional. Je kunt immers iets onderzoeken om iets te onderzoeken, maar een belangrijke vraag is de praktische relevantie, wat draagt het bij aan de bestaande inzichten? “Probeer het niet altijd statistisch te duiden, ook al doe je dat goed!”. Petrie Roodbol , nadat Berry, Gerard en ik een promotie-onderzoeksvoorstel in de steigers hadden staan kwam jij in beeld. Vanuit de zijlijn (her)kende ik jou als dé Taakherschikkings-goeroe en leek mijn promotieonderzoek gerelateerd aan het beroep van Physician Assistant bij jou als promotor juist ondergebracht. Ook jij hebt uiteraard een prominente rol gehad in de totstandkoming van dit proefschrift. Met alle denkbare positieve connotaties heb jij als “people”-manager tijdens dit traject op de juiste momenten knopen doorgehakt. Hierin heb je constant oog gehouden voor mijn positie die ik heb moeten bevechten vanuit mijn persoonlijke kracht om niet op te geven. Ook al waren er een aantal momenten waarop die keuze voor mij tamelijk dichtbij hebben gelegen. “Kop op joh”, dat waren dan de opstekers die jij in mijn