Luppo Kuillman

Acknowledgements 155 nach Jita-Kyoei: gegenseitiger Wohlstand für sich und andere. Deine Existenz hat wertvolle Freundschaften mit Oliver und Bernd geschaffen. Auch Du hast mir mentale Kraft geboten, implizit auch zu dieser Doktorarbeit fortzufahren. ありがとうございました Vrienden, door dik en dun (letterlijk en figuurlijk). Het is in het leven belangrijk dat je naast je geliefden ook echte vrienden hebt. Bij echte vrienden heb je aan een paar woorden genoeg om te laten weten hoe het gevoel is. We kijken gezamenlijk terug op een groot deel van het leven en hebben allemaal onze beproevingen doorstaan en lief en leed gedeeld. Jullie hebben ongetwijfeld ook in mijn hang naar het steeds ‘blijven leren’ afgevraagd of het ooit nog eens stopt met dat geleer van Luppo. Mogelijk is het behalen van mijn doctoraat voor nu wel eerst even het einde van het officiële leren, maar natuurlijk wil ik ook van jullie als kameraden life-long blijven leren. Als vrienden hebben we vele raakvlakken, maar ook verschillen. Juist dat houdt onze vriendschappen waardevol en wat mij betreft leerzaam. Beste Arash, Bert, Kees, Koos, Machiel, Marcel, e.a., dank dat jullie mijn geraas over mijn werk en onderzoek altijd (ogenschijnlijk) voor lief hebben genomen. Na de corona moeten we echt weer eens gezellig met onze families bij elkaar komen en toosten op het leven! Two other friends who inspired me to continue my doctorate work are: dr. Andreas Meißner and dr. mult. Charalampos Mamoulakis, respectively: Danke Dir and ευχαριστώ ! Let the three of us meet somewhere soon between here and Heraklion. Dear Oliver, my dear judo friend, thanks for linguistically reviewing parts of this thesis. Hopefully we can restart our judo somewhere in the near future. ถึงครอบครัวที่เมืองไทยการที่ทุกคนเรียนจบระดับสูงและมีหน้าที่การงานที่ดีเป็นแรงกระตุ้นให้ผมตลอดมาการที่ผม เรียนจบปริญญาเอกถึงจะใช้เวลานานไปหน่อยแต่ผมก็เรียนจบแล้วตอนนี้และหวังว่าพวกเราจะได้เจอกันในเร็ว ๆ นี้ Lieve mamma en Feikje, hier is het dan, mijn proefschrift. Dit is waar ik dus al die tijd mee bezig was. Het afsluiten van deze periode geeft absoluut een lichtpuntje in mijn leven, maar wordt tegelijkertijd ook volledig overschaduwd door het immense verdriet dat wij in gezamenlijkheid delen door het veel te vroeg overlijden van een zorgzame echtgenoot, pappa, schoonvader en opa Wubbe Kuilman in 2011, en het recentelijk totaal onverwacht overlijden van Benjamin in november 2019. In Benjamin houden wij de herinnering aan een geliefde zoon, broertje, zwager en oom, maar brengt het ons ook tegelijk tot het besef dat het leven kwetsbaar is en we juist daarom door alle verdriet heen toch ook moeten proberen te genieten van iedere dag die ons gegeven wordt.