Vincent de Leijster

218 In het volgende hoofdstuk, Hoofdstuk 4 , heb ik samen met mijn co-auteurs de economische effecten van agro-ecologisch beheer in Spaanse amandelplantages onderzocht. Daarvoor modelleerden we ontwikkeling van Netto Contante Waarde (NCW; een indicator voor economische prestatie) in reactie op dezelfde agro-ecologische interventies als in Hoofdstuk 3. Als invoerwaarden gebruikten we de empirische amandelproductiedata die we in de experimenten van Hoofdstuk 3 verzamelden en daarnaast informatie over kosten en baten op basis van interviewsmet de boeren. We vonden dat alle agro-ecologische beheerpraktijken economisch rendabel waren (positieveNCW), maar compost toediening presteerde het beste, gevolgd door conventioneel ploegen, daarna groenbemesting en als laatste niet ploegen. Dit hield direct verband met de amandelproductie, aangezien niet ploegen en groenbemesting een lagere amandelproductie hadden dan conventioneel ploegen, terwijl compostbeheer leidde tot hogere productie. Het verschil in inkomsten tussen de agro-ecologische praktijken niet ploegen en groenbemesting, en de gangbare praktijk, conventioneel ploegen, wordt opportuniteitskosten genoemd. We onderzochten welke economische prikkels geschikt zijn om te compenseren voor deze opportuniteitskosten om daarmee vegetatiebedekkingen te kunnen bevorderen. We vonden dat publieke prikkels (vergroeningssubsidies) en private prikkels (prijstoeslagen) mogelijk gebruikt kunnen worden, maar dat de compensatie 5-7 keer hoger zou moeten zijn dan de compensaties die momenteel in de regio betaald worden. Verder vonden we dat de effectiviteit van ‘betalingen voor ecosysteemdiensten’ (koolstofopslag) en ‘verrekening van schaduwprijzen’ (verrekenen van bodemverlies door erosie) erg laag waren. Voor koolstofcompensatie wordt dit veroorzaakt door zeer lage prijzen op de vrijwillige koolstofmarkt en doordat bodems in de Mediterrane landbouwsystemen weinig koolstof bevatten en de toename van het koolstofgehalte ook nog eens een langzaam proces is. Conventioneel ploegen (en ook compostbeheer) leidde weliswaar tot de hoogste kosten door bodemverlies, maar deze kosten wogen niet op tegen de opportuniteitskosten. Kortom, we constateerden dat compostbeheer leidde tot een win-win situatie met zowel hogere economische als ecologische resultaten, terwijl vegetatiebedekking (niet ploegen en groenbemester) resulteerde in opportuniteitskosten die gecompenseerd kunnen worden door vergroeningssubsidies of door prijstoeslagen, maar niet volledig door het vermarkten van koolstofvastlegging of erosiebescherming. Meer lange termijn onderzoek naar de economische effecten van agro-ecologische praktijken is nodig en we adviseren ook om verder onderzoek te doennaar hoe de combinatie van compostbeheer en vegetatiebedekking zowel ecologische als economische resultaten kan bevorderen zonder afhankelijkheid van externe economische prikkels. Het doel van Hoofdstuk 5 was om de lange termijn ontwikkeling van ecosysteemdiensten in reactie op agro-ecologische interventies te onderzoeken. Dit