151751-Najiba-Chargi

448 CHAPTER 22 CONCLUSIE Concluderend, bij patiëntenmet hoofd-halskanker is een lage skeletspiermassa een prevalent probleem dat voorkomt bij ongeveer 55% van de patiënten. Skeletspiermassa kan eenvoudig worden gemeten op een ‘single-slide’ op het niveau van C3 (of L3) op CT- of MRI-scans die reeds routinematig worden uitgevoerd voor de diagnose van hoofd-halskanker en de evaluatie van de behandeling. Skeletspiermassa is een veelbelovende biomarker die negatieve behan - deluitkomsten voorspelt in verschillende behandelingsstrategieën die worden toegepast bij de behandeling van hoofd-halskanker. Naast negatieve behandelingsresultaten is een lage skeletspiermassa ook prognostisch gebleken voor een verminderde overleving. Op basis van de resultaten van dit proefschrift is te veronderstellen dat verbetering van de skel - etspiermassa status middels multimodale prehabilitatie voorafgaand aan de behandeling zal leiden tot een verbeterd hersteltraject met verminderde operatieve complicaties bij operatief behandelde patiënten en tot verminderde dosis-limiterende toxiciteit bij patiënten behandeld met (chemo- of bio)radiotherapie. Multimodale prehabilitatie zal mogelijk ook leiden tot een kortere opnameduur, lagere kosten voor gezondheidszorg en een betere kwaliteit van leven. Bovendien is pre-habilitatie een kans om de empowerment van de patiënt te bevorderen, wat de autonomie en het zelfmanagement van de patiënt vergroot. Dit kan bijdragen aan een verbeterde kwaliteit van leven vóór de behandeling en kan een positieve invloed hebben op de gezondheid op lange termijn. In de toekomst dient een prospectief gerandomiseerde gecontroleerde studie uitgevoerd te worden om het effect van een multimodaal prehabili - tatieprogramma bestaande uit lichaamsbeweging, voedingsondersteuning en psychologische ondersteuning te vergelijkenmet de gebruikelijke zorg op de behandelresultaten en prognose voor patiënten met hoofd-halskanker, in het bijzonder voor de patiënten met lage skeletspi - ermassa.