Harmen Beurmanjer

129 Nederlandse samenvatting en discussie met beperkte voorbereiding, is de kans groot dat veel patiënten niet volledig weten wat er gebeurt en waarschijnlijk de behandeling zullen stoppen tijdens of kort na de detoxificatie, aangezien ze zich overweldigd kunnen voelen om weer nuchter te zijn met de terugkeer van stress, angst en het volledige besef wat er is gebeurd. Daaropvolgende uitval van de behandeling leidt vaak tot een snelle terugval (25% binnen de eerste week) (Dijkstra et al., 2017), wat resulteert in een negatieve behandelervaring en vereist dat patiënten dezelfde cyclus steeds opnieuw beginnen. Kijkend naar de ernst van de problemen in veel domeinen bij patiënten met GUD, zoals waargenomen in hoofdstuk 1-3, is het duidelijk dat veel patiënten uitgebreide behandeling en ondersteuning nodig hebben om te herstellen. Gezien de hoge uitval- percentages, zou het voorkomen van uitval en het verlengen van de periode van nuchterheid de belangrijkste focus voor het verbeteren van het behandelresultaat bij patiënten met GUD moeten zijn. Wanneer dat laatste op korte termijn te moeilijk blijkt, moet een andere behandelaanpak worden gevolgd, gericht op het verminderen van schade en het verbeteren van de autonomie van de patiënt, zoals gesuggereerd door Koekkoek en collega’s (Koekkoek et al., 2011). Om goede ondersteuning te bieden in behandeling, is het belangrijk dat behandelaren een goed begrip hebben van GUD en het bijbehorende gedrag. Hierdoor kunnen ze anticiperen op de behoeften van patiënten tijdens de behandeling. Het wordt aanbevolen dat personeel dat met patiënten met GUD werkt, training en opleiding krijgt over GUD. Als eerste stap om dit te bereiken is een richtlijn voor de behandeling van patiënten GUD (Joosten et al., 2020) opgesteld, gebaseerd op de resultaten van verschillende recente onderzoeken, waaronder dit proefschrift. Methodologische overwegingen Het huidige proefschrift moet worden gezien in het licht van verschillende sterke en zwakke punten. Een kracht is het gebruik van meerdere methoden om het onderwerp te bestuderen. We pasten literatuuronderzoek, kwalitatieve en kwantitatieve designs toe, evenals cohortstudies en klinische trials. We presenteren het eerste model voor de ontwikkeling van GUD en meten cognitieve stoornissen bij patiënten met GUD die behandeling zoeken. Verder publiceerden we de eerste vergelijkende studie naar GHB detoxificatie door farmaceutische GHB en benzodiazepines te vergelijken, en bekeken we de mogelijkheden van het voorschrijven van baclofen als onderdeel van terugvalma- nagement. Bij de interpretatie van de huidige resultaten moet echter ook rekening worden gehouden met verschillende beperkingen. Uit de huidige literatuur (hoofdstuk 2) blijkt dat er weinig systematisch onderzoek is naar de populatie GHB-gebruikers en dat beschikbare onderzoeken vaak een beperkt aantal deelnemers hebben. Dit maakt het