15250-m-cuypers

237 Appendices A worden zelfs effecten gevonden die repliceren. Ondertussen schreef ik een proefschrift vol schreef op basis van één klinische trial met echte patiënten. Hoewel de context van onze onderzoeken vaak ver uit elkaar lag, heb ik veel gehad aan de soms verassende en vernieuwende interpretaties van resultaten en nuttige tips om nog eens opnieuw naar de data te kijken. Gelijkgestemden zocht ik daarom maar wat vaker op bij congressen en summer schools. In Miami, Venetië, Sydney, St.Louis, Londen, Heidelberg, Vancouver, Boston, Lyon en Pittsburgh. Het was fijn altijd weer met nieuwe ideeën en positieve feedback terug te keren. Mocht onderwijl iemand nog advies willen over hoe je optimaal een reisbudget kan besteden, welke vliegvelden fijn zijn om over te stappen of welke congreslocaties aan te bevelen zijn, dan weet je me te vinden. Ik kan ook niet onbenoemd laten dat ik een schrikbarende hoeveelheid aan kantoorgenoten heb gehad in de afgelopen vier jaar. Of dat met de voorgaande paragraaf te maken heeft, weet ik niet. Ellen, Irene, Xiaoyue, Job, Ilker, Cong, Sander, Mehmet, Hannes, How, en nog een handvol stagiaires en visiting researchers, het was gezellig met jullie. Ilja, je gaf me het zetje om na een jaar toch te kiezen om onderzoek te gaan combineren met lesgeven. Ondanks dat ook voor jou niet altijd duidelijk was hoe alles was georganiseerd toen ik in Tilburg bleef terwijl al mijn begeleiders vertrokken, kreeg ik van jou het vertrouwen dat alles toch wel in orde kwam. En na vier jaar vertrok ik zelfs met mijn BKO certificaat op zak. Na vier jaar promotieonderzoek in Tilburg wilde ik graag verder in een universitair medisch centrum en die kans kreeg ik in Nijmegen. Ook hier word ik weer omringd door fijne collega´s. Ik ben heel blij met de kans die ik hier krijg ommij verder te specialiseren als epidemioloog. Tot zover dan het goede nieuws. Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt, zei John Lennon ooit. Dat maakt alles wat ik hiervoor beschreef weer heel relatief. Dat leven is ook dat mijn vader ziek werd in de loop van mijn promotieproject. Er werd kanker vastgesteld. Hoewel ik als geen ander wist wat die diagnose betekende, hoopte ik met alles en iedereen dat het bij ons anders zou zijn. Het leek er ook even op dat het verloop rustig was. Maanden was er geen progressie en konden we nog vooruit kijken. Thomas zijn diploma-uitreiking heb je nog mee kunnen maken, maar de geboorte van Stijn en de voltooiing van dit proefschrift niet meer. Tijdens mijn verdedigingszitting zal er een stoel leeg blijven. Dat is klote, wat was je trots geweest!