Timo Soeterik

183 NEDERLANDSE SAMENVATTING observeerden wij aanzienlijke discrepanties tussen door het model voorspelde kans op tumoruitbreiding en het daadwerkelijke procentuele voorkomen ervan in de patiëntpopulatie; de zogenaamde kalibratie. Het gebruik van een verkeerd gekalibreerd nomogram (onderschatting of overschatting van de voorspelde kans) kan schadelijk zijn voor patiënten wanneer deze gebruikt wordt voor de ondersteuning van medische besluitvorming. Op basis van deze studie lijkt het Martini-nomogram geen geschikt predictiemodel om accuraat tumoruitbreiding te voorspellen. Gezien het belang van het betrouwbaar inschatten van de aanwezigheid van tumoruitbreiding, en daarmee de resterende behoefte aan betrouwbare predictiemodellen, hebben we een studie uitgevoerd waarin we een alternatief predictiemodel hebben ontwikkeld en getoetst in twee externe populaties. In Hoofdstuk 7 presenteren we vier verschillende predictiemodellen, bestaande uit een combinatie van tumorkenmerken die standaard bij iedere patiënt worden bepaald, waaronder de PSA densiteit, prostaatbiopsie informatie en het tumorstadium. Alhoewel het discriminerende vermogen vrijwel gelijkwaardig was onder de modellen, toonde het model gebaseerd op MRI tumorstadium PSA densiteit en biopsie tumor gradering de beste kalibratie. Het ontwikkelde nomogram kan derhalve veilig worden gebruikt om in te schatten of de tumor buiten de contour van de prostaat zich uitbreidt, en is daarmee zeer geschikt om het plan voor de operatie mee te ondersteunen. Naast het voorspellen van tumoruitbreiding buiten de prostaat, is het voorspellen van de aanwezigheid van lymfklieruitzaaiingen ten tijde van diagnose een belangrijke component voor het bepalen van de behandelstrategie. De reeds bestaande predictie- modellen waarmee de kans op lymfklieruitzaaiingen kan worden voorspeld, bevatten informatie over het tumorstadium bepaald middels het rectaal toucher. Zoals eerder in Hoofdstuk 4 is beschreven, kan MRI helpen het tumorstadium nauwkeuriger te bepalen. We hebben daarom onderzocht of de voorspelling van de kans op lymfklieruitzaaiingen nauwkeuriger kan worden gedaan als het MRI tumorstadium wordt toegepast, in plaats van het rectaal toucher tumorstadium. We concludeerden dat wanneer het MRI tumorstadium wordt gebruikt voor de risicovoorspelling, er mínder lymfklieruitzaaiingen worden gemist, vergeleken met het gebruik van het rectaal toucher tumorstadium. Deze resultaten zijn belangrijk, aangezien er nog maar beperkt informatie over de impact van het toepassen van MRI informatie in bestaande predictiemodellen beschikbaar is. Op basis van deze onderzoeksresultaten kunnen we concluderen dat het MRI tumorstadium veilig kan worden gebruikt als invoerparameter voor de voorspelling van de kans op lymfkliermetastasen met behulp van een predictiemodel.