Timo Soeterik

192 DANKWOORD midden in de nacht uit bed komen om je te helpen je huissleutels uit een put te vissen? Hey jongens het was onvergetelijk! Urologen van het St. Antonius Ziekenhuis. Ik had geen betere plek kunnen wensen om mijn eerste klinische stappen te zetten. Dank voor het creëren van de fijne werksfeer, alle uitleg en nuttige supervisie momenten. Super dat jullie me de ruimte boden om naast de klinische taken mijn promotie af te ronden. Collega arts-assistenten met wie ik heb mogen samenwerken: Robin, Lieke, Franklin, Pepijn, Olivier, Robert, Berend, en Sanne dank voor al jullie geduld en uitleg tijdens mijn eerste klinische jaar. Adriaan, Hajar, Laura Manou en Fieke, dank voor de fijne samenwerking en goede werksfeer in ons huidige assistenten team. Lieke en Joris, zo gaaf dat jullie nu ook met je promotietraject gestart zijn. Ben super trots en dankbaar dat jullie bereid zijn het werk voort te zetten. Studievrienden van het eerste uur: Claudia, Vincent, Joris, Ingmar en Carlie. Ik krijg een brede lach op mijn gezicht als ik terugdenk aan alle hilarische momenten uit onze tijd in de collegebanken (en vooral de momenten daarbuiten). Geweldig dat we elkaar na al die jaren nog regelmatig binnen en buiten het ziekenhuis om zien. De jongens van de Donkerstraat 27bis, Eelco en Daan. Het was super om ten tijde van de eindfase van mijn studie en de start van mijn promotie jullie als huisgenoten te hebben. Dank voor de mooie tijd. Heren van het Dispuut Typhoon. Het kan niet anders dan dat jullie gedeelde fascinatie voor het urogenitale stelsel me indirect heeft geïnspireerd om binnen dit thema te gaan promoveren, waarvoor dank! Tijdens mijn promotietijd vormden alle weekenden, borrels en gala’s in jullie gezelschap een heerlijke afwisseling op het onderzoekswerk. Ook al moest ik er soms een week van bijkomen, ik had ze voor geen goud willen missen. VVOV! Mannen van Huize Ruisenstein. Geweldig dat al die mooie jaren samen onder een dak hebben geleid tot zulke hechte vriendschap. Ik ben blij dat ik ook deze mijlpaal weer met jullie kan vieren. Oooooooo... De “Echte Vrienden”, Nando, Jasper, Joris-Jan, Ruud, Frank en Maarten. Hoe moeders er toch soms zó naast kunnen zitten (“Jullie krijgen toch andere vrienden!”). We kennen reeds een prachtig lange historie met tal van mooie herinneringen; en de lijst wordt alleen maar langer. Nu nog een mijlpaal die ik met jullie kan delen. Dank voor de vele jaren hechte vriendschap. Jaarclub Crisis. Al ruim tien jaar vormen jullie een rode draad door m’n leven. Een van onze hoogtepunten was natuurlijk de lustrumreis naar Nicaragua, waarbij heelhuids met jullie uit dit land terugkeren misschien wel de grootste uitdaging was die ik in mijn promotietijd heb gehad. Wat was het goed!